Het is al weer de vierde keer dat de “Dag van het Basisinkomen” wordt gevierd. Geen folkloristische Dag van de Arbeid, maar een Moderne Dag van het Basisinkomen!
In 2001 schreef Walter een stuk op zijn blog, en vanaf die datum is de “Dag van het Basisinkomen” geboren. Dit jaar in een Europees tintje. http://basicincomeday.org
Werken is niet meer wat het ooit was. Hetzelfde geldt voor de dag van de arbeid. Het doet enigszins verouderd aan. Het jaarlijkse ritueel op 1 mei met betogingen zijn meestal meer folklore dan toen de arbeidersbeweging de straat op ging. Dus waarom verklaren 1 mei dan niet de dag van het basisinkomen? – Een pamflet.[1]
De traditie van het vieren van 1 mei als Dag van de Arbeid, gaat terug op de tumultueuze gebeurtenissen op de Haymarket in Chicago. Daar hield Spies augustus, redacteur en uitgever van de Chicago Arbeiter-Zeitung , op de avond van 1 mei 1886 bij een vergadering van de werknemers een keynote speech. Het was toen in Chicago tot meerdaagse stakingen en gewelddadige confrontaties tussen demonstranten en de politie gekomen, die tot nu toe al snel escaleerde, dat het ging om doden aan beide kanten. Hoewel acht organisatoren van de rally’s ter dood werden veroordeeld zijn er vijf van hen, waaronder Spies augustus, daadwerkelijk uitgevoerd. Toch – of misschien wel dankzij – gelden de Haymarket gebeurtenissen als de geboorte van de brede klassenbewustzijn van de arbeiders.
Sociaal-darwinisme in plaats van klassenstrijd
Maar dat is geschiedenis. De arbeidersbeweging bestaat niet meer – omdat het het niet meer zijn werknemers. Niet dat tussen de sociale partners de absolute rechtvaardigheid zou hebben vandaag gebroken. Integendeel. Maar het onrecht kan niet meer op de term arbeiders vastmaken. Of ken persoonlijk een van de zeldzame soorten van de (industriële) werknemers, aangezien zij vroeger bewoond alle regio’s en hoe dan, dus ik veronderstel, herkende van een afstand als zodanig, hun kleren, hun wandel, hun gedrag.
De indeling in klassen niet echt, althans niet langs de traditionele klassengrenzen. Of voel jij je uniek gekoppeld aan een bepaalde klasse? Zo ja, welke? Misschien iedereen is nu een klasse apart. En de klassenstrijd is een strijd tegen elkaar gemuteerd: Sociaal Darwinisme in plaats van klassenstrijd. Dat zou ook verklaren waarom vandaag solidariteit heeft zo’n harde tijd. De sociale kwestie kan worden gevonden in elk geval in de klassenstrijd niet langer geldig antwoord.
Folkloredag in plaats van strijddag
Het is veel minder eenduidig in het heden, gefragmenteerd. We spreken niet meer van werknemers, maar van medewerkers. En die zitten nog steeds in een vakbond? Zelfs industrie is er bij veelal niet meer. Wij zitten met dienstverlenende bedrijven. En als service providers de straat op gaan, dan is er op zijn best een soort van folkloristische parade, kleurrijk, maar zeker geen dag van strijd – althans tot nader order. Niet alleen de industrie is uitbesteed, ten hemel schreiende onrecht trok weg – in ieder geval tot nader order …
Omdat geen enkele staat heeft te maken met de klassenstrijd, ik ben voorstander van de afschaffing van het nostalgische evenement “Dag van de Arbeid”. Integendeel, ik wou dat ik nieuwe, toekomstgerichte concepten die uitgaan van het heden, niet het verleden. En aangezien de onvoorwaardelijke basisinkomen in het spel komt, met name in relatie tot het werk. Omdat het onvoorwaardelijk basisinkomen zou worden verslagen door de dodelijke mechanisme van de loonarbeid uiteindelijk maakt een soort slavenarbeid. Het geeft de mensen een vrije ruimte, door haar bestaan is economisch beveiligd. Het vrijgeven hem meteen uit de slavernij van de loonarbeid en gaat veel verder dan wat voorstellen dat de vakbonden verbeteringen in de arbeidsomstandigheden. (Zie ook: Heretical Vragen over het concept van het werk .) Misschien de vakbonden behoren daarom tot de felste tegenstanders van een onvoorwaardelijk basisinkomen …
Dag van basisinkomen in plaats van Labor Day
Omdat het concept van de (loon) arbeid zelf is op wankele. Eeuwenlang man werkt aan de afschaffing ervan. Waar mogelijk zal machines te vervangen. Maar wat was ooit bedoeld als een zegen – de bevrijding van ernstige, vervelend, hersenloze werk – is nu uitgegroeid tot een vloek. Mensen worden weer gedwongen op hun Existenznot arbeid-achtige slaaf. Veilig: De strijd om de minimumlonen en een betere bescherming van de werkgelegenheid – bijvoorbeeld – kan hier de grootste behoefte te verlichten. Maar het gebruik van een onvoorwaardelijk basisinkomen schept nieuwe voorwaarden en verlaat de noodsituatie – tenminste de economische – bijna tot niets.
Daarom moeten we de dag van het basisinkomen te vieren op 1 mei.
[1] http://walbei.wordpress.com/2011/04/30/1-mai-tag-des-grundeinkommens/
Vertaling: GOOGLE, EEN BETERE VERTALING WORDT OP PRIJS GESTELD!