Wat me opvalt is hoe in verschillende landen en door verschillende verenigingen de definitie van 'basis inkomen' geïnterpreteerd wordt naargelang de haalbaarheid en verdedigbaarheid van het invoeren van een basis inkomen.
Wat ik daarmee bedoel, de compromissen die gedaan worden zowel op wat het bedrag zou kunnen zijn, de minimum leeftijd, het al dan niet door de bedrijven betalen van het bedrag, enzoverder…
Nu, voor zover ik begrijp, is de volgende definitie uitgerekend: Een leefbaar inkomen, betaald van geboorte tot de dood, aan alle inwonenden, zonder bijkomende voorwaarden.
Laat ons het bedrag openlaten, omdat wat leefbaar is veranderlijk is.
Alleen, wanneer een politieke partij bijvoorbeeld 350 euro, of 600 euro voorstelt dan is dat omdat dat bedrag in het huidige economische systeem en binnen de huidige financiering haalbaar lijkt en zodus verdedigbaar in de politiek.
Wel, de kracht van het basisinkomen, en de verkoopbaarheid ervan aan het brede publiek ligt hem juist in de volledigheid van de definitie van het basisinkomen. En dus best niet afgebroken door compromissen met de machtstructuren die op dit moment heersen.
Het is heel duidelijk dat wanneer men iedereen een echt leefbaar inkomen geeft, de economie draait, en volgens verschillende modellen, zelfs beter en stabieler dan in het huidige systeem, en dat is volgens mijn mening wat de 6.8 miljard mensen in deze wereld moeten weten. Dat is nu juist het punt.
Een gevolg van een volledig ingevoerd basisinkomen is de macht van de bedrijven en de uitbuiting die verdwijnen, en de gevolgen daarvan heeft vele dimensies. Wanneer een bedrag wordt voorgesteld dat min of meer leefbaar is, en wordt voorgesteld dat bedrijven dit voor hun werknemers blijven betalen, dan kunnen we spreken van compromissen die gedaan worden, en is de hele kracht van het idee verloren, verdeeld. Wat voor de politiek en bedrijven aanvaardbaarder wordt, maar het grote publiek onmogelijk kan overtuigen.
groetjes!
Samuel