Volgens een aanzienlijk deel van de samenleving zijn uitkeringsgerechtigden klaplopers en nietsnutten. Om het trendy te zeggen: losers. Zij hebben geen zin om te werken en doen het liefst de hele dag niets. Zij hoeven alleen hun hand op te houden terwijl de werkenden moeten zwoegen voor hun zuur verdiende geld. Over het algemeen zijn uitkeringstrekkers dom, want een slim iemand verliest zijn baan niet. En ze mogen eigenlijk niet voor zichzelf opkomen, ze krijgen al een uitkering dan moeten ze verder hun mond houden. Laat staan dat zij een bond oprichten waarmee zij hun belangen behartigen.
Daardoor schaamt de uitkeringsgerechtigde zich. Hij of zij voelt zich een mislukkeling en nutteloos. De mythe dat wanneer je werkt je succesvol bent en zonder werk een loser, staat in onze ziel gebeiteld. Je hebt geleerd dat je als werkloze niets presteert. Met iedere paplepel hebben we ingepeperd gekregen dat we moeten werken en dat een carrière het hoogste goed is. Aan werk/carrière ontlenen we status en imago. Dan zijn we ´iemand´.
Maak je los van dit denigrerende beeld. Iedere uitkeringsgerechtigde is net zo waardevol als ieder ander. Laat je niet verder in een hoek duwen. De werkenden van vandaag kunnen in de huidige situatie morgen even goed werkloos zijn. Zijn ze vanaf dat moment ook een minderwaardig mens geworden?
Het negatieve beeld dat de uitkeringsgerechtigde heeft van zichzelf is de voornaamste reden dat hij een mensonwaardig inkomen accepteert. Verzet hiertegen betekent dat hij of zij het waard vindt voor zichzelf op te komen. In toenemende mate merk ik dat mensen inderdaad wakker worden en zich niet langer meer in de hoek waar de klappen vallen laten wegdrukken. Bewijs van dit verzet zijn alle commentaren op deze website. We zijn op de goede weg!
Ieder mens is het waard een menswaardig basisinkomen te krijgen!!