Onder de doden van #CharlieHebdo was ook Bernard Maris, hij was een econonoom die voorstander was van het basisinkomen. De beweging voor basisinkomen in Frankrijk heeft een van zijn artikelen over basisinkomen opnieuw gepubliceerd:
Een eerbetoon aan Bernard Maris, avant-gardistisch supporter van het Basisinkomen.
Waarom is een Onvoorwaardelijk Basisinkomen belangrijk in de post-kapitalistische wereld?
Chronique de Bernard Maris publié le 27 décembre 2013 sur Charlie Hebdo
Het is natuurlijk eerst en vooral belangrijk te willen geloven in een post-Kapitalistische maatschappij…een geweldloze maatschappij, altruïstisch, met respect voor het milieu, kort, een maatschappij waarin men beseft dat een mens die zich geisoleerd voelt een gevaar kan betekenen voor de waarden die van belang zijn voor een humane wereld. (….)
Het OBi ontkoppelt werk van inkomen en is in dat opzicht een mogelijk virus waaraan de kapitalistische maatschappij ten onder kan gaan.
Uitleg.
De K van Kapitalisme is gebouwd op het zich toeeigenen van commons, op rivaliteit, op het zichzelf verrijken ten koste van anderen en van de maatschappij.
Maar in het hart van dit kwaadaardig vierkant zit ook nog eens de verkeerde energie: betaalde arbeid.
We moeten werken voor ons bestaan: arbeid brengt geld op en geld creeërt arbeid…
Maar de beslissende factor in de accumulatie is niet langer de grondstof, maar wel het menselijk kapitaal, “geschoolde arbeidskrachten” indien u dat verkiest.
Waar vandaan komt menselijk kapitaal? Van de cultuur opgebouwd door de mensheid, van Homerus tot Einstein, van wie u wilt: Lavoisier, Alphonse Allais, Pierre Dac, Alexander Fleming, Picasso …
Elk mens is vanaf zijn geboorte erfgenaam van die cultuur. Erfgenaam van een soort culturele lijfrente zoals een goede bodem of het bos een inkomen voor de boer kunnen zijn.
Filosofisch gezien is het volkomen legitiem om de lijfrente te herverdelen en economen die het OBi steunen achten dat deze lijfrente op 15% van het BBP ligt in Frankrijk. Met andere woorden, 85% van het BBP is afkomstig van de vindingrijkheid (menselijk kapitaal) van de Fransen in 2013, en 15% dat ze geërfd (dat lijkt misschien laag, maar toch).
Die 15% zijn in feite de interest op het menselijk kapitaal dat van generatie op generatie opgebouwd werd.
15% van het BBP aan alle Fransen, rijk of arm, is ongeveer gelijk aan € 400 per maand. En dit je leven lang! Met dat geld doe je wat je wilt: je werkt, je werkt niet, je werkt deeltijds.
Kenmerkend is dat deze regeling een onvoorwaardelijke toekenning is van een minimum voor levensonderhoud (basisinkomen) – dus ook ongeacht of je werk aanvaardt of niet.
In een maatschappij waarin meer en meer automatisatie en robotisatie het werk doen (denk maar aan kassiersters, zelfs piloten, of tram en treinbestuurders…) is het Onvoorwaardelijk Basisinkomen ook een voorwaarde in een systeem waar meer en meer rijkdom wordt geproduceerd door minder en minder mensen, dus door minder en minder betaalde arbeid.
Het probleem is dat loonarbeid, een nog te hoge socialiserende rol speelt op de arbeidsmarkt.
De fabriek speelt zo’n “socialiserende rol”, zelfs als je er niet graag werkt…
André Gorz [1] was omwille van die socialiserende rol van arbeid, lang gekant tegen het OBi.
Daarom denk ik ook dat het OBi je niet van de “arbeidsmarkt” mag weghouden, maar dat het een aanvulling is op het inkomen uit de arbeidsmarkt.
Hier een typisch voorbeeld: een moderner arbeidscontract voor kunstenaars bvb, en het Obi is ook daar een goede aanvulling voor (en ik weet het er zijn filmsterren en filmsterretjes, maar er zijn er altijd die ergens wel van zullen profiteren)
De “intermitterende” ( iedereen die van kunst leeft) schippert in feite constant tussen werken en vrijetijdsbesteding, en omdat hij bezig is met “cultuur” is dat wat hij doet om aan de kost te komen ook “aangenaam” werken.
Het OBi is gerechtvaardigd ook omdat elek mens “mede-bezitter” is van het water, de lucht, de opvoeding, de gezondheid.
En het OBi strookt daarom filosofisch ook niet met de bestaansminima die onze overheden bedenken.
Om daar recht op te hebben moet je werken..
Liberalen denken dat het OBi een classe van parasieten zal doen ontstaan ten koste van de door hen zogenaamde “echte actieven”. Ik denk het niet. Er zullen natuurlijk altijd gedienstige workalcolics zijn.
Maar het OBi ontkoppelt het inkomen van de arbeidsslavernij, en geeft daarmee een flinke deuk in het kapitalistische grondvesten: eindelijk kunnen we “leven” zonder ervoor te moeten gaan werken. Leven zonder er nog voor te moeten werken is als het nobele gevoel dat je krjgt bij het op pensioen gaan, maar…het ouder worden hoort daar ook helaas bij en ik vind: liever een jonge nobele dan een oude nobele….
Zeker, het OBi vereist een altruïstische samenleving, zuinig en slim. Maar het is niet zo veraf meer en het zal er komen…..vrijwillig of onder dwang!
vrij vertaald door Christina Lambrecht
13 januari 2015
Bron: http://revenudebase.info/2015/01/09/hommage-bernard-maris-revenu-existence/
Duiding over André Gorz:
Gorz was actief met Sartre verbonden in de stroming van het existentialisme. Pleidooi om je leven te zien als een project en een oproep om je leven in handen te nemen.
Bijzonder aan Gorz : hij stelt zeer fundamentele vragen die niet meer gesteld worden in onze samenleving. Hoeveel dingen hebben we nodig? Hoeveel moeten we werken? Als we minder dingen nodig hebben moeten we ook minder werken … Waarvoor willen we leven?
Gorz was actief verbonden met Illich. Zoekt naar een leven met veel ‘autonomie’ en ‘bevrijde tijd’. Een boeiend voorbeeld zijn de 3D-printers die zelf dingen maken , een mogelijke voorbode om greep te krijgen op de productie?
Duiding over Bernard Maris:
De econoom begaf zich graag buiten de academie. Behalve voor Charlie Hebdo schreef hij voor de kwaliteitskranten Le Nouvel Observateur, Le Figaro en Le Monde. Op radiozender France Inter had hij een goed beluisterde wekelijkse column onder de naam ‘J’ai tout compris à l’économie’ (‘Ik heb alles over economie begrepen’). Elke vrijdag ging hij het debat aan met een journalist van zakenkrant Les Échos. Maris was een keynesiaan, die sterk geloofde in het aanjagen van de economie door de overheid.
Hij was ook politiek actief voor de Groenen en had zitting in de zogeheten wetenschappelijke raad van antiglobalistengroep Attac. Maris publiceerde enkele boeken over economie, met kleurrijke titels als ‘Ah Dieu! Que La Guerre économique est jolie’ (‘Mijn God! Wat is economische oorlogsvoering toch heerlijk’) en ‘Lettre ouverte aux gourous de l’économie qui nous prennent pour des imbéciles’ (‘Open brief aan de goeroes van de economie die denken dat we achterlijk zijn’).
Ondanks zijn maatschappelijk succes voelde Maris zich diep verbonden met Charlie Hebdo. Hij was één van de medeoprichters en mede-eigenaar en tot 2008 adjunct-hoofdredacteur. In december 2010 sprak Maris in zijn radiocolumn over de onvoorspelbaarheid van de toekomst. ‘Ik denk dat er een nieuwe financiële crisis aankomt, dat de eurozone balkaniseert, zij is al gebalkaniseerd.
bron: http://fd.nl/…/…/bernard-maris-huiseconoom-van-charlie-hebdo