Een verhaal uit de werkelijkheid uit mijn nabije omgeving. Laat ik de persoon uit dit verhaal Kees noemen. Kees heeft een aantal jaren geleden een huis gehuurd van een woningcorporatie die zichzelf sociaal noemt. Diezelfde corporatie heeft kennelijk als beleid oude woningen “op te ruimen” in de breedste zin van het woord. Door huurders actief uit te zetten waar het oude woningen betreft en nieuwe huurders erin te zetten kan de corporatie de huur aanpassen aan de werkelijke “marktwaarde” van de woningen. Doordat Kees er al heel lang woont en er in al die jaren een maximale huurverhoging is geweest die minder sterk is geweest is de huur laag geweest. Echter is de woning in de jaren 90 pas door die corporatie gekocht van de gemeentelijke woningbouw die werd opgeheven. De prijs die voor die woning was betaald was slechts 30.000,= maar dan guldens.
Kees werd slachtoffer van het actief uitzetten van deze corporatie. Ze ging als volgt te werk. De buurman van Kees werd gevraagd door deze corporatie een klacht in te dienen tegen Kees. Als tegenprestatie zou deze buurman een andere woning krijgen die beter op zijn situatie aansloot. Deze buurman diende een klacht in en zorgde ervoor dat de rest van de buurt zich ook tegen Kees keerde. Gevolg Kees werd uitgezet, de woning werd verkocht voor € 209.000,= en dat is incl de woning van de buurman. De 2 woningen waren dus 10 jaar eerder samen gekocht voor f 60.000,= in slechts 10 jaar tijd leverde deze woning dus wanneer we de renovatiekosten meerekenen ruim 100.000,= netto op. Is dat sociaal?
Kees staat nu in het zwartboek van deze corporatie en kan geen andere woning krijgen bij deze firma. Hij woont sindsdien bij familie, die ook van diezelfde corporatie huurt. Deze corporatie tolereert geen onderhuur. En juist daar zit nu juist het knelpunt. Kees is werkloos en heeft een ww-uitkering gehad en heeft er nu geen recht meer op hetgeen dus betekent dat Kees een aanvraag doet voor een bijstandsuitkering hetgeen in het idee van Kees het laatste vangnet is. Dat werd hem altijd verteld. Nu blijkt dat het heel anders is voor hem. Er word hem verteld dat hij geen recht heeft op een uitkering omdat hij bij familie in woont. Met andere woorden Het inkomen van de familie word meegerekend en aan de hand van dat geld word bepaald of hij er wel of geen recht op heeft, danwel hoeveel er zou worden aangevuld voor zover deze familie onder de norm zit. Wanneer deze familielid van Kees 1150,= euro zou verdienen met zijn werk dan zou Kees aangevuld krijgen met 100,= per maand. Maar dat werk levert meer dan € 1250,= op en dus krijgt Kees niks. Kees is dus “verplicht” om onder te huren van zijn familie hetgeen dus door de corporatie is verboden in de algemene huurvoorwaarden. Dat betekent dus dat Kees klem zit, of gaan frauderen om een uitkering te krijgen, of het risico lopen dakloos te worden.
Auteur: Peter van Gelderen
Bron: http://www.argusoog.org/2010/12/
overheid-zet-aan-tot-fraude-en-bevordert-dakloosheid/