Omwille van de waardigheid: een basisinkomen voor iedereen

Het welzijn van dit land ligt bijna helemaal aan diggelen op straat en de woede groeit. Vakbonden verwerpen het IPA, maar met een beetje nuchterheid besef je dat ook de werkgevers een even harde strijd leveren: tenslotte zijn zij het die werk creëren en die tegelijkertijd ervoor moeten zorgen dat ze niet verdrinken in de op hol geslagen wereld van de globale economie.

Het is onterecht iedereen over dezelfde kam te scheren: niet alle werkgevers zijn grijpgrage bonusjagers of betalen geen of weinig belastingen. De kwestie is: hoe vinden we het evenwicht terug? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat sociale en economische politiek echt hand in hand gaan? Dat basisbehoeften, zoals voeding, uit de grijpgrage klauwen van de vrijemarkteconomie blijven? Hoe rijmt het duurder wordende brood met een goedkoop vlot over de toonbank gaande lowcost-skivakantie? Of de speculatie die de prijs van graangewassen wereldwijd de hoogte injaagt terwijl, ja, opnieuw dat lowcost-ticketje met amper 30 euro omhoog gaat omdat de olie plots zo duur wordt? Hoe brengen we dus de juiste waarden terug?

En dat er ander minder en minder werk zal zijn voor iedereen is ook een feit dat we liever niet onder ogen durven zien.

Terwijl we natuurlijk pertinent de boot van automatisering, spitstechnologie, moderne toekomstgerichte bedrijfs- en maatschappelijke ontwikkelingen willen afhouden en ons intussen onnuttig blijven focussen op bezigheidstherapie in sectoren die bijna helemaal hun laatste adem uitbliezen, maar met ons aller belastinggeld in leven worden gehouden om toch maar de werklozen van straat te houden.

Zouden we eens niet moeten bekijken of iemand die echt liever in zijn tuin werkt dat niet ook zou moeten kunnen zonder schuldgevoelens? Moeten we eens niet gaan onderzoeken hoeveel burgers er wel niet zijn die uit de ratrace van altijd meer consumptie willen stappen? Die gewoon tevreden zijn met een minimum aan luxe en comfort en het graag wat rustiger willen houden? Die zich liever zouden willen inzetten voor het opvoeden van hun kind, gecombineerd met een deeltijdse job? Helaas kun je met deeltijdse jobs tegenwoordig de huur of elektriciteitsfactuur niet meer betalen. Je gaat best met twee werken. Maar wat doe je als alleenstaande?

Hoe bereiken we een echte omwenteling voor een rechtvaardige maatschappij? Die vraag stelde Dominique De Villepin zich vorige week, voormalig premier van Frankrijk. Zijn antwoord: “omwille van de waardigheid, stel ik voor alle burgers van een basisinkomen te voorzien.” (bron: video) Misschien zouden vakbonden en werkgevers het eens over een andere boeg moeten gooien en hun socio-economische krachten en verlangens bundelen voor het welzijn van iedereen: werkende, niet-werkende, jong, oud, rijk, arm, geschoolde, ongeschoolde, man, vrouw? Ook de linkse en rechtse politieke polen in dit land zullen dan als vanzelf hun neuzen in dezelfde richting steken.

Bron: http://www.tessonome.com/?p=12034