Paul Verhaegh stelt in een ingezonden stuk op de website van vrijspreker.nl [1] de vraag waarom de overheid de stress moet wegnemen die mensen ondervinden als ze zich geconfronteerd zien met de noodzaak om in hun levensonderhoud te voorzien? Paul vindt dat bij de spanning van het leven hoort. “Wie dat wegneemt, schaft het leven zelf af” zegt hij.
Daarmee is ook het ultieme argument tegen de aanhangers van het basisinkomen voor iedereen gegeven: het is een uiting van doodsdrift. Dat een discussie over het basisinkomen serieus genomen wordt, zegt niets over de stand van de economische wetenschap, maar veel meer over de mentale gesteldheid van onze cultuur. Je vraagt je ondertussen af of de voorstanders van het basisinkomen dat zelf in de gaten hebben, of dat het ze gewoon niets kan schelen. Ik zou dat laatste niet eens uit willen sluiten.
De voorzitter van de Vereniging Basisinkomen reageert hierop met een ingezonden stuk:
“Beste Paul,
je ziet een paar dingen over het hoofd.
Er is een groot aantal mensen, zowel in Nederland als Europa en wereldwijd, dat het hoofd niet of nauwelijks boven water kan houden – het precariaat. Dit is niet alleen moreel verwerpelijk maar ook nadelig voor de samenleving als geheel omdat alle ongewenste sociale en gezondheidsproblemen daardoor versterkt worden. Het feit dat er geen werk is voor iedereen – zie het vrij constant blijvende aantal werklozen over de laatste (pak weg) dertig jaar – versterkt deze tendens verder, want hierdoor – én door de afkalvende sociale voorzieningen – neemt het precariaat toe.
Afgezien hiervan is het een mensenrecht om een levensstandaard te hebben, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil. Moeder en kind hebben recht op bijzondere zorg en bijstand. Alle kinderen, al dan niet wettig, zullen dezelfde sociale bescherming genieten (art. 25 UVRM). Een ieder heeft als lid van de gemeenschap recht op maatschappelijke zekerheid en heeft er aanspraak op, dat door middel van nationale inspanning en internationale samenwerking, en overeenkomstig de organisatie en de hulpbronnen van de betreffende Staat, de economische, sociale en culturele rechten, die onmisbaar zijn voor zijn waardigheid en voor de vrije ontplooiing van zijn persoonlijkheid, verwezenlijkt worden (art. 22 UVRM).
Hier zal door een Onvoorwaardelijk Basisinkomen (=OBi) aan tegemoet worden gekomen. Bovendien kan dit OBi als een gedeeltelijke schadeloosstelling worden gezien voor de derving van “vermogen”, die door het “landjepik” van grondeigenaren, projectontwikkelaars, speculanten en “grondstofwinnaars” is veroorzaakt. Het is immers een geboorterecht dat ieder even veel deelrecht heeft op wat hij/zij op aarde aantreft bij geboorte, zowel voor wat betreft de oorspronkelijk schone aarde, frisse lucht, helder licht en koesterende warmte, als voor de welvaart die wij allen – afhankelijk van de plaats waar we geboren zijn – dankzij het werk van ieders voorouder in de schoot geworpen krijgen.
Het idee van een basisinkomen voor iedereen heeft trekken van een perpetuum mobile en het getuigt daarnaast van een psychologische drift waar ook nog wel iets over te zeggen is. (aldus paul)
Bovendien zal het OBi tegemoet komen aan de wens die in de samenleving leeft voor minder bureaucratie en regelgeving (veel huidige uitkeringen zullen erdoor worden vervangen en de contrôles op naleving van de voorwaarden daarmee ook). Tevens verwachten we een harmonisering van de arbeidsmarkt doordat meer mensen part-time zullen gaan werken, wat bovendien onthaastend op de samenleving zal gaan werken en mogelijk ook consumptiedwang verminderend.
Last but not least zal de ontwikkeling van horige/lijfeigene in vroegere tijden tot soeverein mens een stevige boost krijgen en krijgt iedereen – in ieder geval in materieel opzicht – de kans zzijn/haar leven naar eigen wens en inzicht in te richten
Met hartelijke groet, Ad Planken”
[1] Het stuk van Paul: http://www.vrijspreker.nl/wp/2014/05/het-basisinkomen-een-interessant-idee