In een opiniestuk in De Morgen betoogt Paul de Grauwe “Een universeel basisinkomen kan nooit van de grond komen” zijn conclusie is dat “het enige realistische systeem er een is waar het basisinkomen beperkt wordt tot diegenen die het nodig hebben.” [1]
Een universeel basisinkomen dat als ambitie heeft de armoede uit de wereld te helpen, is dus immens duur. Dat hoeft ook niet te verwonderen. Om de armen (een minderheid van de bevolking) een basisinkomen te geven moet je ook aan de grote meerderheid die het niet nodig heeft hetzelfde bedrag uitbetalen. Dat leidt tot een nieuw probleem. De werkende meerderheid krijgt een basisinkomen dat losstaat van de arbeidsinspanning, maar zal extra belastingen (en geen klein beetje) moeten betalen op zijn arbeidsinkomsten. En dat is de beste manier om de arbeidsmotivatie te verzwakken.
Meneer de Grauwe heeft de afgelopen tijd waarschijnlijk te veel achter de verouderde boeken gezeten, en is de realiteit een beetje kwijt geraakt. Er zijn diverse modellen die aangeven dat een universeel basisinkomen 1) wel haalbaar is en 2) door iedereen onvoorwaardelijk moet zijn omdat dit zonder aanziens des persoons zorgt voor een sociale bodem in de maatschappij.[3]
Misschien gaat hij zijn foute idee over het Universele Basisinkomen ook nog eens toegeven.[4]
Een ingezonden brief uit België van Tom geeft hierop een reactie, ook om de overige twijfelaars omtrent de (financiele) haalbaarheid van het basisinkomen te overtuigen.
Beste Paul,
Sinds geruime tijd ben ik door burn-out aangewezen op de ziekteverzekering. Het verhaal van deze firma waar ik samen aan gebouwd heb beslaat 1/3 van mijn leven. Met volle inzet, passie, en motivatie ben ik dag en nacht beschikbaar geweest voor de collega’s, de klanten, om dit bedrijf te helpen groeien.
Het begon als operator en na 4 jaar kreeg ik de mogelijkheid om collega’s op te leiden, te steunen, te coachen.
( hetgeen gezien ook mijn opleiding als maatschappelijk werker een fantastische opportuniteit voor me was)
Ik kreeg een gsm van het werk opdat ik steeds bereikbaar kon zijn, en dit was ik ook.
Dit was niet altijd een geschenk, want ik was altijd te bereiken ( 24/24, 7/7), de collega’s kunnen dit bevestigen.
De scheidingslijn werk, privé was bij momenten niet makkelijk te trekken, maar daar had ik geen probleem mee.
Gezien mijn inzet, beschikbaarheid, motivatie, resultaat kreeg ik ook het ” verworven recht” op een vast uurrooster dat ik aanwezig kon zijn op bureel.Voor mij was dit een enorme opluchting, gezien de afstand die ik dagelijks afleg per trein.
Niemand heeft ooit klachten geformuleerd over mijn werkzaamheden (klanten, collega’s, de werkgever zelf)
Op een bepaald ogenblik wordt dan een beslissing genomen en word ik afgeschilderd als iemand die niet gemotiveerd is, die mensen demotiveert, die geen resultaat behaald…. zonder meer, zonder enige uitleg.
Was ik een slechte coach? Omdat ik bijsprong waar nodig opdat de dagelijkse activiteiten zouden voortgezet kunnen worden (door werkvolume, door afwezigheden, enz.)
Ik vind het belangrijk tussen de mensen te staan, de rots in de branding die ik altijd ben geweest. Dit werd ook ten zeerste geapprecieerd door de collega’s: “voor alles kunnen we bij Tom terecht en we zijn zeker dat hij ons ook vooruit zal helpen.”
10 jaar van mijn leven kan ik niet zomaar achter mij laten.
Ik heb te hard gewerkt, me teveel ingezet. ( dit kan eveneens gerust nagevraagd en bevestigd worden door de collega’s) Voor mij lijkt het logisch dat hard werken, inzet beloond wordt.
Niet dus…, daar heb ik het moeilijk mee, en ik ben zelf op zoek naar uitleg of motivering en tot op heden heb ik deze nog steeds niet gevonden.
Ik ben te duur om ontslagen te worden en daarom laat men mij maar wat aanmodderen… terwijl geld voor deze firma geen probleem is…. Iedereen dient toch het “arbeidsspel” correct te spelen!!!
Maar goed, om een inkomen te blijven hebben ben ik dus aangewezen op het administratief kluwen van regeltjes en administratie tussen werkgever en ziekenfonds.
Was reeds 3 maand zonder inkomen gezien de nodige formulieren niet werden overgemaakt aan het ziekenfonds door mijn werkgever en nu december wederom (als bediende wordt vakantiegeld uitbetaald en loopt het maandloon verder via de werkgever, dus kreeg ik bericht van het ziekenfonds dat in december geen uitkering wordt betaald en daar de werkgever wettelijk verplicht is het normale maandloon uit te betalen in december).
Hetgeen vooralsnog niet gebeurd is: op aanraden van mijn vakbond moet ik nu eerst aangetekend schrijven naar mijn werkgever…..
Ondertussen wat? (en ja er zijn mensen die het nog veel erger hebben dan mij) naar het OCMW…. Voor eerst een middelentoets procedure en een beslissing van de OCMW-raad?
De dagen passeren ondertussen….. geen werk geen eten…..
Daarom ook het onvoorwaardelijke karakter van het basisinkomen! Het “arbeids”leven maakt gekke sprongen!
Dank, moest me even van het hart!
Voor iedereen een fijn 2015 en samen verder voor het onvoorwaardelijk basisinkomen!
Tom
[1] http://www.demorgen.be/opinie/een-universeel-basisinkomen-kan-nooit-van-de-grond-komen-a2166604/
[2] http://nl.wikipedia.org/wiki/Paul_De_Grauwe