1 mei 2013 op het Malieveld in Den Haag: Dag van de arbeid, zonder arbeiders, Het beeld is veelzeggend.
Was het Malieveld vaak de plek waar op 1 mei, op initiatief van werknemersorganisaties en linkse politieke partijen, soms honderdduizenden werknemers voor de Dag van de Arbeid bijeenkwamen; anno 2013 lag het Malieveld er weliswaar zonovergoten, maar nagenoeg verlaten bij.
‘Nagenoeg’, omdat in een hoekje toch nog ruim honderd mensen bijeenkwamen om duidelijk te maken dat het zo niet verder kan in onze samenleving. De Lange Mars, een protestbeweging van vooral uitkeringsgerechtigden, heeft op initiatief en onder leiding van Rob Vellekoop deze manifestatie georganiseerd. Wij, Vereniging Basisinkomen, hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om ons te laten horen. En daar is natuurlijk alle reden voor: De rechtsongelijkheid, de armoedeval voor velen, de ‘knechten’positie van werknemers, de voedselbanken, de graaicultuur, het waren evenzovele aanklachten tegen een samenleving waar we ons in toenemende mate niet meer thuisvoelen en waar de politieke elite met veel retoriek over de arbeidsmarkt maar niet naar wil kijken.
Niet echter grote groepen mensen die door ons huidig systeem gemarginaliseerd worden. Zij immers worden dagelijks met een werkelijkheid geconfronteerd van grote afhankelijkheid en bestaansonzekerheid, en zien een weinig rooskleurige toekomst zonder veel perspectief tegemoet.
De aanwezigen op het Malieveld hebben zich over de failliete premissen van onze verzorgingsstaat laten horen en zien. Sprekers van verschillende organisaties gingen in op de mensonwaardige situatie waarin veel burgers noodgedwongen zijn terecht gekomen. De uitzichtloosheid om ooit nog eens een in vrijheid waardig bestaan te kunnen opbouwen, doet in steeds grotere mate mensen in een geïsoleerde situatie terecht komen.
Ad Planken, voorzitter van de Vereniging Basisinkomen, deed een dringend beroep op al diegenen die het onvoorwaardelijk basisinkomen (OBi) binnen afzienbare tijd werkelijkheid kunnen laten worden.
Hij noemde het OBi een geboorterecht!
Hoewel onze vereniging zich niet partijpolitiek willen binden, uiteindelijk zijn het diezelfde politieke partijen en alleen zij die d.m.v. wetgeving het OBi kunnen verankeren. Zo werkt onze democratie. Politici zullen echter pas dan in beweging komen, wanneer de introductie van het OBi ervaren gaat worden als een eigenbelang. Want waarom een machtspositie opgeven, wanneer daar niets tegenover staat? Onze vereniging streeft naar een zo groot mogelijk aantal burgers, dat zich bewust is, dat het recht op betaalde arbeid een achterhaalde slogan is; dat je inzetten voor anderen pas ware broederschap is; dat broederschap enkel in vrijheid gestalte gegeven kan worden en dat burgers om die reden maatschappelijk volledig gelijk zijn aan elkaar.
Vele miljoenen landgenoten vervullen de meest uiteenlopende werkzaamheden als vrijwilliger; deze onbetaalde arbeid zorgt dat er binnen onze samenleving in veel van haar sectoren een sociale samenhang bestaat. Individuele burgers die er in vrijheid voor kiezen een vorm van vrijwilligerswerk te doen dat bij hen past. Dat is precies wat het OBi beoogt: zonder je zorgen te hoeven maken om de fundamentele materiële bestaansvoorwaarden, je leven vormgeven volgens een zelf gekozen inzet en passend bij de eigen capaciteiten.
Uiteraard wordt er gestreefd naar een OBi wereldwijd. Wereldwijd zijn er al vele jaren initiatieven die burgers, bedrijfsleven en politici trachten te bereiken met de principes van een OBi.
In Europa krijgen burgers van 19 lidstaten de kans (tot 14 januari 2014) er voor te zorgen dat de EU dit onderwerp moet gaan agenderen. 1 miljoen handtekeningen zijn daarvoor nodig, waarvan Nederland er 45.000 moet gaan verzamelen. Ad Planken deed tijdens zijn toespraak dan ook een oproep om vooral de petitie te gaan onderteken.
Hoewel het aantal demonstranten gering was te noemen, verliep de tocht richting het Binnenhof duidelijk zichtbaar en hoorbaar door de straten van Den Haag.
Op het Plein lieten we ons nog een keer goed horen en zien en nadat er OBi-folders aan de terrasbezoekers waren uitgereikt, was de Lange Mars voor dat moment aan een voorlopig einde gekomen.
Willem Gielingh