Er wordt gesuggereerd dat alle mensen met een uitkering passief zouden zijn of wel als gevolg van die uitkering passief zijn geworden. Ik heb al 30 jaar een uitkering, maar mij nooit passief gevoeld, ben integendeel actief. Dit heeft te maken met mijn natuurlijke aard. De oorzaak van mijn “genoten” bijstand is dat ik veel moeite heb met de onzuiverheid en de hiërarchische structuur van de maatschappij, daar voortdurend mee in botsing ben gekomen en niet met het feit dat ik moeilijk in mijn eigen onderhoud zou kunnen voorzien. Een groot probleem van mensen met een uitkering is dat ze gestigmatiseerd worden als lui en onbekwaam, terwijl het feit dat je niet goed aansluiting kunt vinden in de huidige maatschappelijke structuur niets te maken hoeft te hebben met deze twee eigenschappen.
Ik denk dat elk mens vanuit zijn basis niet anders wil dan zich op een positieve wijze ontplooien, zoals een zaadje van een plant wil groeien naar een volwassen bloeiperiode. De ontwikkeling van je vermogen is de feitelijke motor van je motivatie en inzet en niet de beloning die daar eventueel op volgt.
Een basisinkomen voor iedereen zou het stigma waaronder mensen met een uitkering ernstig gebukt gaan wegnemen en ze juist stimuleren om op eigen wijze zich verdienstelijk te maken voor de samenleving. Elke inspanning zou dan bovenop het basisinkomen gehonoreerd kunnen worden, afhankelijk van de geleverde prestatie. Nu is het zo dat elke prestatie die iets oplevert grotendeels gekort wordt op je uitkering.
Om u een voorbeeld te geven: Als een schilder 20 schilderijen maakt welke aan materiaal € 100,= per stuk kost, inclusief inlijsten en expositie en hij verkoopt er één voor € 2000,= dan heeft hij niets verdient, maar de betreffende gemeente zal slechts de kosten voor dat ene schilderij in mindering brengen en de rest afboeken op zijn uitkering. Je begrijpt dat dit een weinig stimulerend beleid is. Passiviteit wordt op deze wijze gekweekt en is niet het gevolg van gebrek aan motivatie en inzet.
De scheefgroei waar we nu in beland zijn kent geen grenzen. De opleiding van een specialist kost de samenleving een miljoen. Vervolgens verdient hij zijn hele leven een half miljoen per jaar en kan als bonus ook nog voor een miljoen zijn leven lang in de schuld staan middels een aflossingsvrije, rente aftrekbare hypotheek op zijn villa. Is er ooit een kosten/baten profiel op dat niveau gemaakt? De laatste tijd kwam er nog het nieuws bij dat deze mensen zelfs frauderen met hun declaraties, waarbij ze gemakshalve de verantwoordelijkheid leggen bij het gecompliceerde declaratie systeem.
Daar tegenover staat dat iemand met een uitkering meestal niet meer ruimte inneemt dan 80 vierkante meter beton en de samenleving nauwelijks meer dan anderhalve miljoen (60 jaar € 25.000) voor zijn hele leven kost. Uitgaande van het feit dat hij helemaal niets zou doen, wat zelden het geval is.
Willen we de maatschappij ten goede veranderen, dan zullen m.i. in de eerste plaats de hoofdverantwoordelijken voor alle misstanden welke zijn ontstaan ter verantwoording gesteld moeten worden. Zoals na een oorlog de generaal en niet een soldaat berecht wordt. Het is buitengewoon schrijnend te vernemen dat de multinationals jaarlijks miljarden winst boeken en het overgrote deel van de bevolking het steeds slechter heeft. Nog schrijnender te horen dat deze zelfde instellingen op grote schaal creatief boekhouden om nog minder belasting af te dragen dan ze al doen.
De Franse revolutie heeft indertijd een einde gemaakt aan een decadent levende machtselite en de democratie gevestigd. Nu is een zelfde decadent levende machtselite de democratie aan het vernietigen.
En we stonden erbij en keken er naar.
Auteur: Ronald van Voren
Bronnen: