Het juni nummer van S&D, tijdschrift voor socialisme en democratie, publiceert een polemiek “Links=een kleine overheid”. Hierin pleit economie hoogleraar Arjen van Witteloostuijn in “Naar een kleine en linkse overheid” opnieuw voor het basisinkomen:
“Allereerst moet de complexiteit van de regelgeving drastisch worden gereduceerd. De neiging om op elke kwestie met extra regelgeving te reageren moet worden onderdrukt, evenals de wens om altijd en overal maatwerk te leveren. Een dergelijke koerswijziging gaat gepaard met een drastische reductie van het aantal beleidsproducerende en -uitvoerende ambtenaren. Een voorbeeld is een eenvoudig belastingstelsel zonder toeslagen, premieheffingen, subsidiemogelijkheden en aftrekposten, maar met een leeftijdsafhankelijk basisinkomen of een negatieve inkomstenbelasting als bodem. Met een tweetaks kan vervolgens de gewenste rechtvaardige nivellering worden bereikt. Het basisinkomen of de negatieve inkomstenbelasting biedt sociale veiligheid voor iedereen die – met een enkele uitzondering – verdere sociale zekerheid van staatswege overbodig maakt, van kinderbijslag tot pensioen. Daarnaast worden verstorende neveneffecten voorkomen die zijn geassocieerd met elk oerwoud van detailregelingen.”
Paul de Beer – ook economiehoogleraar en voorheen ook pleitbezorger van het basisinkomen – dient Arjen van repliek onder de titel “Is klein echt zo mooi?” . Hij vraagt om een zorgvuldiger “afweging van de voordelen van de eenvoud tegen het nadeel dat je, behalve op basis van hun inkomen, niet meer tussen burgers kunt differentiëren“.
Deze repliek lijkt vergeten te zijn dat het juist een groot voordeel is dat het onvoorwaardelijk basisinkomen NIET differentieert tussen burgers. Het is inderdaad zoals Paul schrijft “een radicale breuk met de praktijk dat we in de verzorgingsstaat juist wel onderscheid willen maken tussen behoeftigen en niet behoeftigen, werkwillenden en werkweigeraars, gezonden en zieken et cetera. ”
Michiel van Hasselt