In een opiniestuk in De Morgen betoogt Paul de Grauwe “Een universeel basisinkomen kan nooit van de grond komen” zijn conclusie is dat “het enige realistische systeem er een is waar het basisinkomen beperkt wordt tot diegenen die het nodig hebben.” [1]
Een universeel basisinkomen dat als ambitie heeft de armoede uit de wereld te helpen, is dus immens duur. Dat hoeft ook niet te verwonderen. Om de armen (een minderheid van de bevolking) een basisinkomen te geven moet je ook aan de grote meerderheid die het niet nodig heeft hetzelfde bedrag uitbetalen. Dat leidt tot een nieuw probleem. De werkende meerderheid krijgt een basisinkomen dat losstaat van de arbeidsinspanning, maar zal extra belastingen (en geen klein beetje) moeten betalen op zijn arbeidsinkomsten. En dat is de beste manier om de arbeidsmotivatie te verzwakken.
Meneer de Grauwe heeft de afgelopen tijd waarschijnlijk te veel achter de verouderde boeken gezeten, en is de realiteit een beetje kwijt geraakt. Er zijn diverse modellen die aangeven dat een universeel basisinkomen 1) wel haalbaar is en 2) door iedereen onvoorwaardelijk moet zijn omdat dit zonder aanziens des persoons zorgt voor een sociale bodem in de maatschappij.[3]
Misschien gaat hij zijn foute idee over het Universele Basisinkomen ook nog eens toegeven.[4]
Een ingezonden brief uit België van Tom geeft hierop een reactie, ook om de overige twijfelaars omtrent de (financiele) haalbaarheid van het basisinkomen te overtuigen.
