Het denkbeeld van een basisinkomen is, voor zover mij bekend, voor het eerst in 1793 geopperd en wel door Condorcet, de sympathiekste denker van de Verlichting. Het idee werd in 1796 uitgewerkt door zijn Engelse vriend Thomas Paine, een man die zowel bij de Amerikaanse onafhankelijkheid (1776) als bij de Franse revolutie (1789) betrokken is geweest.
Dat is lang geleden. Rond de eerste wereldoorlog heeft de filosoof Bertrand Russell het idee nieuw leven in proberen te blazen, maar de man die het op de agenda van de moderne, westerse wereld heeft gezet, is Robert Theobald, in het boekje “Free men and free markets” (1963, 1965). Aan J.P. Kuiper komt de eer toe, datzelfde voor Nederland te hebben gedaan (1976).
Van die agenda is het basisinkomen vervolgens nooit meer verdwenen. Hoeveel tegenstand er ook is, telkens komt het idee weer naar voren. Het basisinkomen is wel eens vergeleken met een ondergrondse veenbrand, die dan hier, dan daar uitbreekt. Interessant is vooral, dat het basisinkomen zich heeft ontwikkeld van een utopisch idee tot een serieuze beleidsoptie. In Nederland hebben al twee ministers (Wijers en Zalm) zich er openlijk voor uitgesproken. Verder lezen