Basisinkomen: Zijn er niet te veel mensen die liever lui zijn dan moe?

Wat is het effect van basisinkomen op de werkgelegenheid, de koopkracht en de consumptie?Zijn er niet te veel mensen die liever lui zijn dan moe?      

  
Volledige werkgelegenheid is altijd aanwezig. Het zogenaamde ‘tekort aan werkgelegenheid’ hoort bij het neoliberale economische systeem dat elk individu loonarbeid wil laten verrichten, al of niet passend bij zijn ambities, mogelijkheden of voorkeuren, zulks op straffe van verlies van inkomen. Verlies van inkomen dat moet voorzien in basisbehoeften van onderdak kleding en voeding en meedoen in de samenleving voor persoonlijke ontwikkeling en communicatie.    
 
Loonarbeid is arbeid waarmee de “werkgever” winst probeert te maken, beloning van eigen inspanning en reserve kweken voor het investeren in en het instant houden van dezelfde activiteit of bedrijvigheid. Wordt meer winst gemaakt dan nodig is voor het voorgaande dan is er sprake van overwinst die toevloeit aan ‘Het Kapitaal’, onpersoonlijke kredietverleners die geen band hebben met en geen enkele bijdrage leveren in de bedrijvigheid. Dit is erg frustrerend voor werkers in het bedrijf en komt de creativiteit en productiviteit, kwalitatief en kwantitatief niet ten goede. De loonarbeid in de huidige economische structuur maakt mensen onvrij
 
Het basisinkomen daarentegen maakt mensen economisch vrij: vrij om te kiezen voor die vorm van arbeid, die de meeste ontwikkelingskansen biedt. Er zijn vele soorten van arbeid; arbeid die vrij maakt en arbeid die onvrijheid veroorzaakt.
Mensen zijn verschillend, zelfs identieke tweelingen tonen verschillen. Van nature is dan ook de behoefte om bezig te zijn verschillend. Behoefte aan lichamelijke en aan geestelijke activiteit. Behoefte aan inspanning en aan rust.
 
Voor zijn bezigheidsbehoefte en zijn behoefte om mee te doen kan iemand kiezen
  • voor betaalde arbeid, in dienstverband (een baan) of zelfstandig voor meer persoonlijke welvaart dan het basisinkomen biedt
  • voor vrijwilligerswerk, niet betaald, maar maatschappelijk erg gewaardeerd vanwege bevordering van het algemeen welzijn
  • voor werken aan een betere wereld onbetaald als roeping (kloosterlingen) 
  • voor werken aan idealen individueel of met anderen uit gedrevenheid.
  • voor zorgarbeid in gezin en samenleving vanuit gevoelde verantwoordelijkheid.

Ik ken geen luie mensen, die weigeren te kiezen voor enige vorm van bezig zijn. Wel ken ik mensen die niet kunnen kiezen vanwege fysieke of psychische beperkingen.