We kennen een complex belastingsysteem. Nagenoeg iedereen voelt dat hij of zij veel te veel belasting betaald, en dat er veel teveel geld en energie gaat zitten in het in stand houden (belastingdienst kost ons meer dan een miljard euro per jaar).
Het systeem is deels niet houdbaar en eerlijk (bv hypotheek aftrek). Veel werkgevers laten beschikbare arbeidskrachten staan omdat ze geen trek hebben in de risico’s en gedoe, verbonden aan het in dienst nemen van mensen.
Honderd duizenden mensen die wel degelijk iets zouden kunnen doen in de maatschappij doen dit niet door oeverloos complexe regels en angst eventueel hun uitkering kwijt te raken.
Er zijn tienduizenden ambtenaren dagelijks in de weer om al deze regels na te leven en feitelijk een groot deel van de bevolking te ‘chasen’ (UWV’s, sociale diensten, keuringsartsen). Dit bizarre systeem kost de samenleving tientallen miljarden per jaar en veel ellende en geluks- en vrijheidsderving. De mensen die werken in dit systeem worden er veelal zelf ook niet gelukkig van, dit potentieel aan arbeidskrachten kunnen we als samenleving veel beter inzetten…
Mensen worden gepushed door de overheid om ondernemer te worden. Diezelfde overheid verteld er niet bij dat het sociale vangnet minimaal is (bijstand). En nu heel veel ondernemers in de problemen komen wil diezelfde overheid (plan van PVDA) diezelfde ondernemers zich verplicht laten verzekeren. Elke keer tekenen van onkunde en onbegrip van ondernemerschap… Nog meer regels en lasten voor ondernemers, die groep die juist de spil vormt van de arbeidsmarkt. Een groep mensen die we juist moeten koesteren…
Hoe veranderen
De arbeidsmarkmobilisatie krijgen we niet verbeterd door slechts 1 regeling aan te pakken. Het wordt een pakket aan aanpassingen die gezamenlijk een enorme winst voor ons land gaan opleveren. De belangrijkste:
1. Afschaffing van belasting op arbeid (dus inkomstenbelasting en loonbelasting afschaffen). Op deze manier wordt de toegevoegde waarde keten niet meer belast, en komt er in 1 x grofweg 30% meer geld vrij voor werkgevers om mensen van werk te voorzien. Hiermee is de werkeloosheid potentieel in 1 klap opgelost, dat wel zeggen met betrekking tot de financiering van werknemers. Uiteraard moet er ook werk zijn, daar ligt een uitdaging voor de ondernemers om bijvoorbeeld innovatieve om maatschappelijke activiteiten te ontplooien. Een bijkomend voordeel is dat er geen verschil meer is tussen ‘bruto’ en ‘netto’ geld m.b.t. inkomsten. Dit scheelt tienduizenden ambtenaren aan werk en regels, en dit scheelt tienduizenden mensuren aan paperassen (denk aan declaratie gedoe, etc.). Het wordt broekzak vestzak of bijvoorbeeld de ‘zaak’ voor je betaald of dat je dat zelf betaald. Geen gedoe meer over fraude, beperkingen aan ondernemerschap door angst voor belastinginspecteurs die wel een anders konden oordelen, etc. Zie overigens het boek van Jan Frank Koers hoe de betaling van de overheidskosten wel in zijn werk gaat (‘1 a 2 simpele belasingmethodes’). Uiteraard raakt dit ook het thema ‘hypotheekrente aftrek’, want als er geen inkomstenbelasting meer is, kun je die ook niet aftrekken… Het volgende punt lost dit op voor veel mensen.
2. Invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen voor iedereen. Ook voor kinderen. Met de invoering van een basisinkomen, gedacht wordt aan 1000 euro (en kinderen minder), wordt voor de grootste groep huizenbezitters het verlies van de hypotheekrente aftrek gecompenseerd. Zij krijgen per maand 1000 euro netto extra. Hiermee kunnen de meeste mensen de rente aan hun bank ruimschoots betalen. Het huidige salaris blijft men vervolgens ontvangen, waarbij bruto bedragen netto bedragen worden. Dus iemand die bijvoorbeeld nu 3000 euro bruto verdient, en zeg 2000 euro netto, gaat dadelijk 3000 euro per maand overhouden. Plus de 1000 euro basisinkomen maakt 4000 euro. Op deze manier worden tal van regels afgeschaft worden, of worden niet meer zinnig, de belangrijkste af te schaffen regelingen:
· WW : er is een voldoende basisinkomen, bovendien kun je veel makkelijker bijverdienen door een enorm soepele arbeidsmarkt. Uiteraard is het aan mensen vrij zelf eventueel een inkomensverzekering bij een verzekeraar te sluiten.
· AOW: er is een voldoende basisinkomen. (Medische) zorg is gratis voor iedereen. De grootste kostenposten voor ouderen zijn verzorging, wonen en vervoer. Openbaar vervoer wordt gratis. Door de decommercialisering van de woningbouw maken we wonen aanzienlijk goedkoper. Zorg is gratis. Op deze manier wordt ook de hele AOW discussie onnodig.
· Wajong: Schaffen we af. Er is een basisinkomen. Door werkgevers uit hun kramp te bevrijden om mensen werk te geven, komt ook voor veel meer Wajong mensen betaald werk in beeld.
· WAO: Schaffen we af. Er is een basisinkomen.
Het effect? Miljarden minder aan kosten voor het ‘naleven’ van al die ingewikkelde (en onzinnige) regels. Het UWV kunnen we sluiten. Alsmede een groot gedeelte van de sociale diensten. Al die mensen kunnen zinnigere dingen gaan doen. Mensen die in hun eentje kinderen opvoeden komen niet meer in een spagaat tussen verplicht werk zoeken (eis van sociale dienst), (onbetaalbare) kinderopvang en totaal geen vrije tijd voor zichzelf of hun kind meer hebben. Iets dat veel overspannenheid en ziektebeelden als ADHD oplevert. Honderd duizenden mensen komen in 1x beschikbaar in de arbeidsmarkt omdat allerhande regelingen hen niet meer tegen houden te gaan participeren op een voor hun veilige en leuke manier.
3. Afschaffen verplichte vaste contracten. Vaste contracten zorgen bijvoorbeeld voor het ‘Peter Principle’. Dat zegt: “Each manager gets promoted to his level of incompetence”. In Nederlands: elke manager wordt net zo lang gepromoveerd totdat hij op een niveau zit dat hij niet aankan. Gevolg: slecht management. En waar er slecht leiderschap is, zijn er al ongeveer snel zeven medewerkers die niet de juiste dingen doen, en ongelukkig worden van hun baas. Kijk maar eens om je heen. Je ziet ze overal. En ze blijven zitten. Eindeloos. Steeds banger wordend voor hun positie, en vooral bezig met het halen van hun pensioen in die positie, want dan houden ze een mooi hoog inkomsten niveau. Ziek.
Als je deze lijn doortrekt, dan is het aannemelijk dat al gauw 90% van onze managers niet op de goede plek zit in Nederland. Dat betekent dus feitelijk dat de kans groot is dat 90% van alle werkende mensen hier onder lijdt, en nog belangrijker de producten en diensten van deze bedrijven en organisaties ook. Dit straalt enorm door.
Stel je nu eens voor dat we dit doorbreken… Dat managers nooit langer dan een paar jaar op een positie blijven zitten. Dat er altijd potentieel is voor nieuwe mensen?
Maar hetzelfde geldt deels –mn bij overheid en soortgelijk logge organisaties als banken- voor veel niet-managers. Mensen die allang niet meer dat doen waar hun passie, talent en kracht ligt. Veel liever iets anders zouden doen, maar niet durven of kunnen. Maar tegelijkertijd staat voor veel mensen een vast contract voor veiligheid en stabiliteit, dus daar moet je niet in 1x aan gaan toornen. Eerst moeten op andere manieren de stabiliteit in bijvoorbeeld financiën geboden worden. Denk aan al die mensen die een hypotheek hebben genomen met het idee dat ze een vast contract hadden… Mede om die reden gaan we dat basisinkomen van 1000 euro per maand invoeren en schaffen we belasting op inkomsten af. Dit geeft iedereen dermate veel lucht dat financieel gezien het afschaffen van vaste contracten geen risico meer vormt.
We gaan ook de verplichte VAR (Verklaring Arbeidsrelatie) laten verdwijnen alsmede de wet op ketenaansprakelijkheid (of iig deze aanpassen). Door deze twee onzinnige tegels worden tienduizenden freelancers verplicht in de armen van tussenpersonen gedreven en moeten verplicht 10 tot soms wel 40% van hun omzet afdragen. Dit kost de samenleving al gauw 1 miljard euro per jaar. En dan hebben we het nog niet over de druk, beperkingen in arbeidsmobiliteit (je moet na een paar maanden opstappen bij een opdrachtgever als je geen andere klanten hebt), dreiging van de fiscus ‘u kunt een boete krijgen en naheffingen’, etc.
Veel gestelde vragen:
1. “Dit klinkt allemaal erg communistisch….” Antwoord: Het sociale aspect van communisme zit er in. Maar niet het verstarrende aspect. Binnen het ‘Sovjet’ communisme is alles centraal geregeld. En gepland (centraal). Er is sprake van eengeplande economie. In Nieuw Nederland is dat juist niet het geval. De arbeidsmarkt is helemaal open. Er wordt juist veel minder dan nu van bovenaf door de overheid geregeld. Vraag en aanbod blijven sturende principes. Verder is in klassiek communisme de prikkel tot verandering, innovatie en vernieuwing helemaal weg. Er is bijvoorbeeld enorm veel verborgen werkeloosheid. In het model van Nieuw Nederland is dat niet aan de orde. Mensen zijn namelijk vrij om te stoppen met werk dat onzinnig is. Ook hier: veel meer dan dat nu het geval is. Ik (Iwanjka) heb bij overheid en banken rondgelopen. Daar is feitelijk heel veel verborgen werkeloosheid. Al snel de helft van de mensen zit onzinnige dingen te doen, maar zijn ‘gevangen’ in hun loondienst contract. En werkgevers kunnen niets ertegen doen, want de wet verbiedt het. Voor niemand goed.
2. “Als iedereen een vast basisinkomen heeft, gaan er dan niet enorm veel mensen niets doen?”. Onze inschatting is dat er juiste veel minder mensen niets gaan doen dan nu het geval is ‘niets’ doen. Maar vooral omdat we heel veel arbeidsmobilisatie beperkende regelingen afschaffen, en het voor ondernemers veel aantrekkelijker maken om werk te geven aan mensen. En bedenk dat de prikkel voor mensen die er nu ook is blijft: wil je extra luxe in je leven, dan ga je dat niet redden van die 1000 euro, en ga je werk zoeken om bij te verdienen. Ook hier: dit wordt veel aantrekkelijker voor bijvoorbeeld mensen die in de bijstand zitten dan nu het geval is: elk uurtje dat je extra gaat werken levert financieel iets op…
3. “Hé, maar ‘zwart werken’, bestaat dat dan niet meer?”. Nee. Het begrip ‘zwart werken’ is niet meer zinnig. Al het werk is per definitie wit. Dus als jouw buurman bij jou je keuken wil inbouwen, dan kun je hem daar gerust 500 euro voor geven, en hoeven jullie allebei niets op te geven aan de belastingdienst. Niets dat je hier nog in de weg staat.
Hoe om te vormen
Dergelijke aanpassingen moeten we natuurlijk erg zorgvuldig invoeren. Een stapsgewijze aanpak is op zijn plaats, waarbij periodiek gemeten wordt of bepaalde bevolkingsgroepen niet onvoorzien in de problemen komen.
Het basisinkomen wordt bijvoorbeeld ook stapsgewijs ingevoerd, per periode worden de effecten gemeten en geanalyseerd. Indien nodig wordt bijgestuurd (mocht bijvoorbeeld blijken dat teveel mensen niet deelnemen aan de waardeketens). Lees eventueel dit stuk waarin het basisinkomen nader onderbouwd wordt.
Het doel is dat de meeste hervormingen binnen vier jaar zijn doorgevoerd, maar acht jaar zien we als een meer realistische termijn