“Gaat het nog om mensen?” vraagt professor Paul de Blot zich in een mooi stukje op de website van want-to-know af .[1] Hij signaleert dat het lijkt alsof het in het beleid nauwelijks nog om mensen gaat. Hij ziet hoe mensen in het bureaucratische systeem behandeld worden alsof het machineonderdelen zijn met nummers die op elkaar moeten passen. De grote boosdoener is volgens hem de bijna niet uit te bannen bureaucratische reglementering, die flexibele aanpassingen onmogelijk maakt en dure controleapparaten in stand houdt.

Paul de Blot doelt in zijn stukje voornamelijk op het leef- en werkklimaat in bedrijven, maar zijn waarschuwende woorden zijn ook van toepassing op andere terreinen van het leven, bijvoorbeeld op dat van mensen die moeten leven van een bijstands- of werkloosheidsuitkering of op de levens van mensen die juist uit het administratieve systeem zijn geschrapt: de papierlozen, de afgewezen en uitgeprocedeerde asielzoekers.

Dit stukje gaat over mensen die kampen met bestaansonzekerheid en gebukt gaan onder het populistische beleid van ‘U hebt rechten maar (vooral) ook plichten’ en voor wie een onvoorwaardelijk basisinkomen een uitkomst zou zijn. Verder lezen →