De Manitoba Mincomstudie: Zelfs een minimaal basisinkomen heeft positieve effecten op de samenleving.
Een toegewijde academicus heeft een studie, die vergeten was weer onder de aandacht gebracht, welke ons aanwijzingen geeft voor hedendaagse problemen.
In 2009 hield BIEN-Canada een bijeenkomst in Ottawa om de ontwikkelingen te bespreken en iedereen op de hoogte te houden met betrekking tot een Gegarandeerd Jaarlijks Inkomen in Canada. De vergadering in Ottawa besloot vast te houden aan het begrip: “armoede op te heffen door iedereen genoeg geld te geven om in hun behoefte te voorzien door een Gegarandeerd Jaarlijks Inkomen.”
Tegenwoordig wordt deze definitie veelal gebruikt hoewel iedere groep een voorkeur schijnt te hebben voor zijn eigen definitie. In de jaren 70 werd het Mincome genoemd en de voorkeur ging uit om het toe te passen door een Negatieve Inkomensbelasting (NIT), een belastingteruggave aan iedereen wiens inkomen lager was dan een vastgesteld niveau om het zo weer boven dat niveau te brengen.
Het is nauwelijks te geloven in deze tijd waarin sociale programma’s worden teruggedraaid en de slachtoffers de schuld krijgen, maar in de jaren 70 aanvaarde de Amerikaanse Overheid bijna een Gegarandeerd Jaarlijks Inkomen. Er werden verschillende studies gedaan in de Verenigde Staten, waarbij een steekproefsgewijze gekozen groep mensen gedurende een zekere periode een Negatieve Inkomens Aanslag kregen. Verschillende groepen kregen te maken met enigszins verschillend uitgewerkte varianten om de reacties te testen. Sommigen kregen hogere of lagere kortingen, sommigen hogere of lagere kinderbijslag enz.
De Amerikaanse studies werden RIME,SIME en DIME genoemd: “Rural Income Maintenance Experiment, Seattle Income Maintenance Experiment en Denver Income Maintenance Experiment. Natuurlijk waren er controle groepen, die geen NIT kregen om hen te compenseren.
In vervolg op deze studie zette de Canadese overheid haar eigen studie op. De inwoners van Dauphin, Manitoba en omgeving werden gekozen als proefkonijnen. Het experiment liep van 1974 tot 1978. Tegen die tijd werd de Gegarandeerde Inkomens Beweging in de Verenigde Staten, die was gestart door president Johnson als onderdeel van het programma van de oorlog tegen armoede en wat werd voortgezet door Nixon en Ford tenslotte verslagen ondanks de inspaningen van Carter. Dus verloor de Canadese overheid haar interesse. De Mincome studie werd geannuleerd en weggevaagd uit de geschiedenis en er kwam zelfs geen eindrapport. Toch ontstond er langzaam weer belangstelling voor.
De uitvoerend directeur Douglas Hum is nog steeds professor aan de Universiteit van Manitoba en hij publiceerde een samenvatting van de studie in het midden van de 90’r jaren.
We hebben het niet vergeten:
Evelyn Forget is een Frans-Manitoban, die professor is aan de Universiteit van Manitoba. Zij besloot te proberen een studie op te zetten over de Manitoba Mincome studie maar liep tegen veel obstakels op. Men gaf haar geen toestemming om de deelnemers in de studie op te zoeken. Ze ondervond problemen met het terugzoeken van gegevens. Deze gegevens zaten in 1800 dozen in een pakhuis in Winnipeg. De gegevens zijn nooit gedigitaliseerd zodat gewerkt kon worden met moderne technieken zoals statistieken in de computer. Ze kon geen fondsen vinden om het werk uit te voeren en ze dacht dat ze van ouderdom zou sterven voordat ze studie zelf af zou kunnen maken.
Dus probeerde ze een andere benadering. Ze keek naar (volks)tellingen en andere informatie over de stad Dauphin betreffende dezelfde periode als het Mincome programma liep. Ze ontdekte veel. Kinderen bleven langer op school in Dauphin van 1974-78 dan daarvoor of er na. Ziekenhuis opnames gingen omlaag vergeleken met haar controlegroep en stegen weer na 1978. Gegevens over geboortecijfers en scheidingen waren minder duidelijk. Dauphin was en is een zeer landelijke conservatieve religieuze gemeenschap. Het ligt vier uur rijden van Winnipeg. Evelyn zegt dat als je de stad inrijd je de katholieke kerk vindt aan de ene kant en de Ukraeense kerk aan de andere kant. Viervijfde van de mensen bezoeken de ene of de andere kerk. De mensen stammen af van de immigranten uit de Ukraine, die in het beging van de 20e eeuw daar naar toe kwamen.
In de tijd dat de studie werd gedaan veranderde het aantal scheidingen niet en het aantal zwangerschappen nam af. Maar de Mincome werd betaald aan families niet aan individuen.
Dit is in tegenstelling tot de US-studies, in dezelfde tijd gehouden, waar de geboortecijfers en het aantal scheidingen gestegen waren volgens de verslagen. Dit is een van de redenen waarom conservatieve Amerikanen zich verzetten in de 70’er jaren tegen een Gegarandeerd Inkomen.
Nadere bestudering van de gegevens toonde aan dat dit niet waar was. Volgens Forget waren er onregelmatigheden in de studie; er waren weinig gegronde redenen voor. De studie werd gedaan door arbeidseconomen, die alleen geïnteresseerd waren in arbeidsmarkteffecten en die de sociale gevolgen als randverschijnselen zagen. Een interessant gegeven betreffende het Dauphinexperiment was dat veel mensen weigerden mee te werken aan de studie omdat er niet genoeg betaald werd.
Als je dieper graaft:
Forget vond een groter effect op de gemeenschap dan alleen dat men meer geld ontving. Toen ze de volgende generatie afstammelingen van hen die in Dauphin leefden tijdens de studie ging volgen bleken zij het beter te doen dan de controlegroep. Zij denkt dat de mensen die het extra inkomen kregen hun kinderen langer op school konden houden en dat dit andere kinderen aanzette om langer te blijven en dat scholing een stimulans was voor grotere welvaat voor de volgende generatie.
Het is moeilijker geworden om de effecten van het experiment te benoemen als we dichter bij het heden komen. Mensen zijn geleidelijk weggetrokken uit Dauphin. Maar wat ze tot nu toe gevonden heeft bevestigd de resultaten van de Amerikaanse studies.
Er bestaat ook het BIGNAM experiment. Dit vind plaats in het Afrikaanse land Namibië: Basic Income Grant Namibië. Het meest belangrijke resultaat in al deze studies was dat wanneer de mensen de toelage ontvingen ze meer werkten en niet minder en dat ze meer verdienden. Ze konden werk weigeren dat beneden het gangbare loon lag en voor zichzelf beslissen hoe ze hun tijd op de meest productieve wijze konden benutten. Echter alle sociale aanwijzingen zijn positiever: schoolbezoek, aantal scheidingen, criminaliteitscijfers, alcoholisme en de effecten op de mensen die zelf het inkomen niet krijgen.
Wat conservatieve mensen van het concept weerhoudt is dat het minder sociale controle mogelijk maakt. Amerikanen waren bezorgd dat vrouwen hun man in groten getale zouden verlaten. In Namibië hebben plaatselijke boeren campagne gevoerd tegen BIGNAM omdat het hen dwong hun arbeiders meer te betalen.
De Gegarandeerde Inkomens Experimenten van de jaren 70 zijn nu allemaal achterhaald. De maatschappij en de economie is op velerlei wijze veranderd.
Een stijging in het aantal echtscheidingen zal niet meer als zo’n groot probleem worden beschouwd. Voor de maatschappij is het probleem niet zo zeer meer van hoe krijgen we de mensen zo ver dat ze meer gaan werken, maar hoe krijgen we de maatschappij zo ver dat ze minder gaan werken. Mensen werken nu zo hard dat zij hun gezondheid schaden terwijl ze steeds minder verdienen. We produceren zoveel dat het de natuurlijke omgeving uitput.
Activisten die de armoede willen uitbannen hebben afstand gedaan van het NIT model en willen een toelage systeem op maat zoals BIGNAM.
Zij willen dat het naar individuen gaat en niet naar gezinnen zodat het de onafhankelijkheid van vrouwen vergroot. Toch hebben we het bewijs nodig van studies zoals Manitoba Mincome duidelijk aangaven, dat zelfs een klein Gegarandeerd Inkomen grote positieve effecten kan hebben op de maatschappij. En het gaat om de sociale gevolgen niet om de gevolgen voor de arbeidsmarkt.
We bevelen Evelyn dringend aan om haar studie naar de studie te voltooien en we verzekeren haar dat we haar niet zullen vergeten.
- Auteur: Tim Rourke Citizens Income Toronto Oktober 2009
- Bron: http://www.livableincome.org/atrmincome.htm
- Vertaling: Robby Wouter,VBi
Tom Rourke is aangesloten bij Citizens Income Toronto
Lees meer in zijn gedetailleerd verslag van de BIEN Canada bijeenkomsten en CI nieuwsbrieven. Hij werkt ook aan zijn eigen boek: Inkomens handboek voor burgers.
Noot van de vertaler: a flat grant system such as BIGNAM heb ik vertaald als een toelagesysteem op maat. Het artikel gaat zelf niet uitgebreid in op het verschil tussen BIGNAM en de Garanteed Income Experiments van de jaren 70. Ik twijfel of dit een goede vertaling is.