Om wat voor basisinkomen gaat het in Finland en daarbuiten?

finnish_governmentIn de afgelopen weken heeft de berichtgeving over het basisinkomendebat in Finland zich gepresenteerd als dat er een experiment met een basisinkomen zou komen. Om wat voor soort basisinkomen het hier zou gaan, was en is echter verre van duidelijk. Het Netzwerk Grundeinkommen[1] meldde in april over de verkiezing in Finland, en men spreekt over het programma van de Groene Partij. Onder rubriek 4.2 , er is een commentaar op “basisinkomen”, dat spreekt over aspecten waarvan je kunt zeggen dat ze elkaar tegenspreken. Een deel wordt gesproken over behoeftigen, die het zou helpen en waar geen regels zouden gelden. Het Basic Income Earth Network[2] meldde in juni weer iets over een project van de nieuwe regering in Finland waar met een basisinkomen zou worden geëxperimenteerd. Hoe dat precies in zijn werk moest gaan bleef onduidelijk. Onder de reacties op het bericht in BIEN is er een commentaar[3]  dat zegt dat de voorstelling van zaken van de huidige Finse regering niet adequaat wordt weergegeven. Ook in juni, kort na de aankondiging door BIEN, weer meldde het Netzwerk Grundeinkommen[4] van het project over een experiment, maar ook daar we leren niets definitiefs. Nu heeft ook VICE[5] – berichten over de projecten, maar daar gaan Basisinkomen en Onvoorwaardelijk Basisinkomen hand in hand – zonder gedetailleerde informatie. Op de facebookpagina van UBI-Europa, echter, kan in een commentaar van Johanna Perkiö[6], een Finse sociaal wetenschapper, een opmerking gelezen worden die heel wat anders zegt. Ze benadrukt dat dit op geen enkele wijze een “basisinkomen” is, het voornaamste is dat er wordt gezegd is dat een “bijstands”manier momenteel de voorkeur heeft. Een oudere artikel in de Helsinki Times[7] schijnt een beetje licht op de onduidelijke situatie, omdat het gaat, maar opnieuw slechts suggesties, om niet specifieke projecten.

In de berichtgeving zou zo meer terughoudendheid moeten worden betracht, over wat er op het spel staat in Finland, wat er gaande is, en wat men overweegt in veldexperimenten met een onvoorwaardelijk basisinkomen. Het is niet bevorderlijk voor de discussie, als verwarring wordt gezaaid door haastige berichtgeving. In Duitsland, is dit vaak het geval is geweest, bijvoorbeeld, enkele jaren geleden, toen Jean Claude Juncker of Horst Köhler (voormaligDuitse president)[8] het woord basisinkomen hebben gebruikt en het niet hadden over een BGE (UBI /OBI) waardoor ze ineens als voorstanders werden bestempeld – het bleef onduidelijk wat ze in gedachten hadden.

Auteur: Sascha Liebermann
Bron:  http://blog.freiheitstattvollbeschaeftigung.de/2015/06/25/um-welches-grundeinkommen-geht-es-in-finnland/

Noten: 

Noot van de redactie:  Ook in diverse grote steden in Nederland wil men gaan experimenteren met een “basisinkomen” maar dit zijn niet meer dan gedachten over het afschaffen van de regels bij een bijstandsuitkering en eventueel het verlagen van de bijstand om onbeperkt te kunnen bijverdienen. Dit heeft dus niets met het onvoorwaardelijke basisinkomen te maken zoals de Vereniging Basisinkomen en de voorstanders bij UBI-Europa  graag zouden willen.
Wat is een onvoorwaardelijk basisinkomen precies is kun je hier vinden: http://basisinkomen.nl/wp/de-vier-criteria-voor-een-onvoorwaardelijk-basisinkomen/

Basisinkomen onder de loep bij Café Weltschmerz

weltschmerzDe noodzaak van experimenten. Emeritus hoogleraar Bart Nooteboom is een fervent voorstander van het Basisinkomen. Nooteboom bespreekt met De Vlieger de voor en tegens uit de eerdere afleveringen. Hij is het vooral met Fransman eens en is het vooral met Ullenbelt oneens. De vraag blijft wel of we het als samenleving op dit moment kunnen betalen. De vraag wat het met mensen doet is vooral afhankelijk van het mensbeeld wat je daarover hebt. Wil je daar achter komen dan zul je het met goede experimenten moeten voorbereiden.Het mensbeeld van Nooteboom is dat mensen er iets mee gaan doen; zij gaan economisch ondernemen, hetzij het maken van kunst, het doen van hobby’s of men gaat ondernemen. De angst voor het onbekende is de grootste belemmering bij de invoering van het basisinkomen. Nooteboom denkt niet dat het ooit zal worden ingevoerd.

Deel 3 met Bart Nooteboom
http://www.cafeweltschmerz.nl/erik-de-vlieger-en-emeritus-hoogleraar-bart-nooteboom-over-het-basisinkomen-deel-3/

Deel 2, met Paul Ulenbelt
SP 2e Kamerlid Paul Ulenbelt reageert op het eerdere gesprek tussen Erik en Robin Fransman. Paul Ulenbelt blijkt een gepassioneerd en goed beargumenteerd tegenstander van het Basisinkomen.  Erik weet nog steeds niet wat hij er zelf van moet vinden.
http://www.cafeweltschmerz.nl/cafe-weltschmerz-erik-de-vlieger-interviewt-sp-paul-ulenbelt/

Deel 1 met Robin Fransman
Dwarsedenker Robin Fransman was jarenlang directeur van Holland Financial Center. Samen met Erik de Vlieger lopen ze door het oerwoud van voor en tegens. Erik weet het niet en Robin is uitgesproken voorstander. Een helder beeld ontstaat
http://www.cafeweltschmerz.nl/cafe-weltschmerz-erik-de-vlieger-en-robin-fransman/

MIESlab met onsbasisinkomen.nl op naar tweede jaarinkomen via crowdfunding

onsbasisinkomenEen aantal mensen, waaronder die van MIESlab[1], staken na de uitzending van VPRO’s Tegenlicht [2] de koppen bij elkaar en kwamen tot het idee om via crowdfunding het eerste Basisinkomen[3] in Nederland te promoten. Zij wilden voor 1 juni 2015 12000 euro hebben binnengehaald voor de eerste persoon. Daarna zou de volgende via loting aan de beurt komen. Dankzij meer dan 500 supporters is het ruimschoots gelukt om de spits af te laten bijten door Frans Kerver, gangmaker bij Tuinindestad[4]. Woensdag 27 mei werd die eerste mijlpaal bereikt en het bericht hierover bracht een ware mediastorm teweeg.
Nederland is wakker en om de redactie van RTLNieuws te citeren: met @OnsBasisinkomen raken wij een snaar in de samenleving.

Het volgende jaarinkomen
Zodra de tweede 12.000 binnen is wordt onder officieel toezicht, het tweede @OnsBasisinkomen onder de aanmelders verloot . Iedereen kan deelnemen als gegadigde en iedereen kan doneren via http://onsbasisinkomen.nl

ons12000

noten

 

 

 

 

Frans Kerver

Proef met basisinkomen voor 65-plussers mislukt

speldHet experiment met het basisinkomen voor 65-plussers is op een mislukking uitgelopen. Dat concludeert de Sociaal-Economische Raad in het rapport ‘Slecht idee’. Volgens de SER heeft het plan geleid tot een generatie van passieve en hulpbehoevende ouderen.

Laten we eens ophouden over dat basisinkomen

moneyHet idee van een onvoorwaardelijk basisinkomen voor iedereen is een van de beste ideeën ooit. Het zou een paar belangrijke economische en sociale problemen oplossen en het zou de sociale zekerheid toekomstbestendig maken. Helaas is het ook een van de slechtste verhalen ooit. Het verhaal lijkt zo frontaal in te gaan tegen een aantal diep verankerde normen en waarden, dat veel mensen hun oordeel al klaar hebben lang voordat ze de werkelijke implicaties van het idee tot zich hebben laten doordringen. Bovendien: zo eenvoudig als het idee is, zo moeilijk is de uitwerking. In plaats van praten over de exacte bestemming kunnen we beter beginnen de goede kant op te bewegen.

Bedrieglijk eenvoudig

Het onvoorwaardelijk basisinkomen is een eenvoudig en helder idee. Je kunt het in één zin uitleggen. Iedereen krijgt maandelijks een bedrag dat voldoende is om sober van te leven, zonder dat daar een verplichting tegenover staat en ongeacht zijn inkomen, vermogen of de samenstelling van zijn huishouden. Dat moet iedereen toch kunnen begrijpen, zou je zeggen. Maar nee: “We hebben in Nederland al een basisinkomen. Dat heet de bijstand.” Tja. Lees de definitie van basisinkomen[1], zoek voor de zekerheid ook nog even “bijstand” op op Wikipedia[2] en vergelijk de twee, zou ik zeggen. Maar zo ver komen veel mensen niet. Iets in het verhaal maakt dat ze zijn opgehouden met luisteren en dat ze hun mening al klaar hebben.

Lees het hele artikel van Ronald Mulder op Medium:
https://medium.com/@ronaldmulder/laten-we-eens-ophouden-over-dat-basisinkomen-9a0223eb2772

[1] http://basisinkomen.nl/wp/de-vier-criteria-voor-een-onvoorwaardelijk-basisinkomen/

[2] http://nl.wikipedia.org/wiki/Bijstand

Een feministische reflectie op het basisinkomen

revenudebase“Vaarwel aan de dubbele dienstbaarheid van baan en mannelijke bescherming” [1] – een feministische reflectie op het basisinkomen

Het basisinkomen wordt door het loskoppelen van inkomen en arbeid vaak gezien als een kans om werk opnieuw te definiëren. Op het eerste gezicht biedt dit interessante idee de mogelijkheid om een aantal activiteiten die buiten de loonarbeid vallen te herwaarderen: politieke strijd met gelijkgezinden, … het ondernemerschap of een opleiding … Maar is een basisinkomen ook gunstig voor de emancipatie van vrouwen? Markeert het, zoals sommigen denken, de terugkeer van vrouwen naar de privésfeer of geeft het iedereen juist een grotere keuzevrijheid in zijn of haar leven? Hierbij enkele lijnen die richting kunnen geven aan het debat.

Werk is een diep gewortelde waarde in de vrouwenstrijd

De (lange) strijd voor het vrouwenkiesrecht heeft geleid tot een bepaalde erkenning van vrouwen als volwaardige burgers. [2] Hoewel deze erkenning cruciaal is, beseften vrouwen ook al vroeg dat het in het dagelijks leven niet voldoende is om onafhankelijkheid en werkelijke emancipatie te waarborgen.

Waarvoor dient het om je af en toe middels een stembriefje uit te mogen spreken, als je in het leven van alledag afhankelijk bent van een echtgenoot … en zijn salaris? In 1949 zei Simone de Beauvoir heel duidelijk dat “de vrouw – echtgenote of courtisane – die voor haar levensonderhoud afhankelijk is van een man, niet vrij is alleen omdat zij een stembiljet in handen heeft; hoewel haar levenspad minder dwingend is voorgeschreven dan vroeger hebben deze vrijheden haar situatie niet wezenlijk veranderd; haar toestand is nog steeds vergelijkbaar met die van een vazal. Door te werken heeft de vrouw de bijna onoverbrugbare kloof, die tussen haar en de man bestond, geslecht. Alleen werk kan haar echte vrijheid verzekeren.” [3] Politieke rechten moeten daarom aangevuld worden met economische rechten. Dat is de reden waarom toegang tot de arbeidsmarkt synoniem staat voor financiële onafhankelijkheid en werken buitenshuis daarom al lang het kompas is waarop feministische bewegingen varen.

Rijmt een baan wel echt met emancipatie?

Enkele fasen verder in de sociale strijd, zijn er helaas redenen om teleurgesteld te zijn. Hoewel werken (lees “het hebben van een baan”) voor vrouwen tegenwoordig nagenoeg de sociale norm is geworden, is er ondanks de opmerkelijke vooruitgang, nog een lange weg te gaan voor er echte gelijkheid tussen mannen en vrouwen op de werkvloer is: loonverschillen en discriminatie zijn nog steeds aan de orde van de dag. [4] Kunnen wij er trouwens, in het licht van de huidige (en toekomstige) crisis van de arbeidsmarkt, nog steeds een middel voor emancipatie in blijven zien? Als je geen werk hebt, moet je “geholpen” worden. Als je een baan hebt, maken stress en concurrentie die vaak tot een onplezierige bezigheid. Onder dreiging van de massale werkloosheid werd het steeds normaler om nutteloos werk te accepteren of werk dat tegen je persoonlijke overtuigingen in gaat.

Er bestaat ook nog zoiets als uitbuiting binnen het gezin, die vrouwen vaak “een dubbele dag” oplevert, zodat – als er geen radicale verandering in de organisatie van het huishoudelijke werk komt – werk nooit zijn belofte van vrijheid zal waarmaken. Terwijl sommige vrouwen daadwerkelijk hooggeplaatste posities bereiken waarin zij zich kunnen ontplooien, zijn het nu soms andere vrouwen, armer en vaak immigrantes, die het onzichtbare werk doen, huishoudelijke taken op zich nemen of de zorg voor de kinderen. Vandaar ook dat ik mij de vraag stel: hoe voorkomen we dat de emancipatie van een deel van de vrouwen ten koste gaat van een ander deel van de vrouwen? Dat op het terrein van de arbeid naast het onderscheid tussen de seksen ook nog een internationale taakverdeling wordt toegevoegd? Je kan toch niet van emancipatie spreken als je mannelijke dominantie hebt afgeschud en ingeruild voor financiële uitbuiting. Het is op die nieuwe uitdagingen waar het basisinkomen voor een groot deel een antwoord op kan geven.

Wat is een basisinkomen? [5]

Het algemene idee is eenvoudig en draait om minimaal drie criteria. Doel is het creëren van een inkomen, dat:

  • universeel is, dat wil zeggen, het wordt uitbetaald aan alle inwoners van een bepaald gebied;
  • het wordt regelmatig uitgekeerd op individuele basis en niet per huishouden of gezin zoals nu vaak bij de sociale zekerheid het geval is; en
  • het is onvoorwaardelijk, er wordt dus geen rekening gehouden met andere bronnen van inkomsten, er hoeft geen tegenprestatie geleverd te worden en men hoeft niet beschikbaar te zijn voor werkzaamheden.

Deze definitie geeft in een notendop uiteenlopende visies op het basisinkomen weer, dat ook wel universele toelage, universeel loon, burgerinkomen, garantie-inkomen, onvoorwaardelijke gift ter bevordering van zelfstandigheid [6], burgergift, of levensloon [7] wordt genoemd. Waarom zo’n verscheidenheid aan termen?

De hoogte van het uit te keren bedrag, de wijze van financiering, de verschillende methoden van invoering hangen immers af van het gekozen model: variërend van ongeveer € 400 tot € 1500 per maand; in aanvulling op of in plaats van de huidige hulpprogramma’s; in euro’s, in een lokale munt of als ‘zachte’ valuta [8]; in de vorm van onttrokken waarde (’trekkingsrechten’ op natuurlijke hulpbronnen zoals water, recht op huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg); of zelfs in combinatie met de invoering van een vaststaand maximum inkomen … Onze verbeelding is de enige beperking voor het vinden van een optimaal model!

Ik rijg hier dus opzettelijk al deze voorstellen en begripsbepalingen aan elkaar. Niet dat ze allemaal gelijk zijn of op elkaar lijken. Daarnaast heeft elk model zijn eigen voor- en tegenstanders. Ze voldoen niettemin allemaal aan de drie bovenstaande criteria (universeel, individueel, onvoorwaardelijk) – wat gezien de richting die het huidige beleid neemt, al een enorme gemeenschappelijke verworvenheid is die we niet kunnen negeren.

Onafhankelijkheid, met of zonder baan

Volgens Samira Ouardi zou een basisinkomen “de onafhankelijkheid van vrouwen, die nu de grote verliezers van het loonkapitalisme zijn en daarmee de eerste precairen, ongetwijfeld versterken”. [9] Een basisinkomen geeft, omdat het individueel uitgekeerd wordt en niet aan een huishouden en omdat het een levenlang doorloopt, echte economische onafhankelijkheid. [Noot 10] Geen financiële afhankelijkheid meer van een echtgenoot met wie je een verstoorde verhouding hebt. Laten we in plaats daarvan kiezen voor meer vreugdevolle onderlinge afhankelijkheden. En jammer dan voor de waarschijnlijk lichte stijging van het aantal echtscheidingen … [Noot 11]

Het moet ook duidelijk zijn dat individualisering van rechten niet de weg opent naar een individualistische samenleving. Eerder het tegendeel. Tegenwoordig hangen bepaalde regelingen voor sociale bijstand af van de situatie van de persoon: zij kunnen lager zijn voor samenwonenden en zullen dus het effect van “straffen” hebben op mensen die samenwonen. Een basisinkomen daarentegen is voor iedereen hetzelfde of je nu alleen woont, met zijn tweeën of met zijn tienen en is eerder gunstig voor degenen die hun huur delen. Het stimuleert dus om meer samen te wonen, terwijl het een uitweg biedt aan mensen voor wie dit geen goede optie is. Het maakt betere keuzes mogelijk om wel of niet een verbintenis aan te gaan en door samenleven niet te “bestraffen”. Om maar te zwijgen over het feit dat het veel huisgenoten de overdreven sociale controle – ethisch zeer aanvechtbaar en economisch beschouwd absurd – zou besparen.

Bovendien zou een basisinkomen het makkelijker maken om een professionele loopbaan te combineren met het privéleven en de behoeften, situaties, enz. die zich in de loop van een leven aandienen. Dit geldt voor vrouwen èn voor mannen. Laten we hopen dat deze mogelijkheid leidt tot een bezinning op de verdeling van taken binnen het gezin en dat deze kans de vrije keuze van ouders om over hun tijd te beschikken gunstig beïnvloedt.

Zal het basisinkomen ’traditionele’ rollen versterken?

Ondanks al deze argumenten voor het basisinkomen blijft bij een aantal feministen grote angst bestaan: wat als dat inkomen slechts een voorwendsel was om vrouwen weer terug te sturen naar huis en ze opnieuw te veroordelen tot het doen van enkel huishoudelijk werk, de zorg voor het gezin en de kinderen en de ‘lusten’ van de arbeidsmarkt overgelaten worden aan mannen? Deze visie die ten grondslag ligt aan een zekere minachting (was het wel onvrijwillig?) voor vrouwen die er bijvoorbeeld voor kiezen om de zorg voor hun kinderen op zich te nemen, onderschat bovendien de enorme hoeveelheid werk [die nodig is] om dat tot een goed einde te brengen.

Als we rekening houden met deze waarschuwing tegen neo-conservatieve krachten, zien we snel de grenzen ervan. Inderdaad, gekscherend, zou men kunnen zeggen dat als ze er niet toe gedwongen werden (omwille van hun overleving), vrouwen niet zouden werken en zich thuis zouden laten opsluiten. Zou dus alleen een verplichting om te werken een waarborg zijn voor mogelijke gelijkheid en deelname van allen aan de samenleving? Deze socialistische visie op vrouwenemancipatie lijkt niet alleen onwenselijk, maar zal vroeg of laat ook botsen met de realiteit, de toestand van de werkgelegenheid.

Omdat ’thuis blijven’ niets meer betekent …

Over het algemeen kan gezegd worden dat het basisinkomen aanspoort tot nadenken over hoe wij aankijken tegen werk en wat “bijdragen aan de maatschappij” betekent. Wat opvalt is dat het de tegenstelling tussen “een baan hebben” en “thuis zitten” vervaagt, alsof het feit dat je nu geen baan hebt vanzelfsprekend betekent dat je je uitsluitend bezighoudt met wat zich in het warme coconnetje van het gezin afspeelt. Terwijl er talloze manieren zijn om je tijd te vullen, om bij te dragen aan de samenleving, om creatief te zijn …

Natuurlijk is het basisinkomen alleen geen wondermiddel: we moeten niet het risico lopen om “de huid te verkopen voor de beer geschoten is”, we moeten het beoordelen als aanvulling op en niet in plaats van andere sociale eisen, zoals de luide roep om gelijke beloning tussen mannen en vrouwen, behoud van het minimumloon, enz. Dit is een absoluut noodzakelijke voorwaarde die de hoop rechtvaardigt dat een basisinkomen zich beweegt in de richting van sociale vooruitgang.

Het basisinkomen is een bodem die een veelheid aan keuzes in het leven van een ieder zou vergemakkelijken. De keuze voor een baan of geen baan. Samenwonen met iemand, of alleen leven. Om als je dat wil gemakkelijker van levensstijl te veranderen. En om in vrijheid een eigen weg te kiezen naar emancipatie, dat geeft al kracht om te handelen. Om al deze redenen moet het basisinkomen stellig besproken worden door feministische bewegingen.

Dit stuk werd eerder door Barbara Garbarczyk geplaatst op http://www.barricade.be/publications/analyses-etudes/sortir-double-servitude-un-metier-une-protection-masculine-une met als titel “Sortir de la double servitude d’un métier et d’une protection masculine” – pour une réflexion féministe sur le revenu de base. Waarna het in december 2014 gepubliceerd is in L’Inconditionnel, de eerste Franstalige en gratis verspreide papieren krant, die geheel gewijd is aan het onvoorwaardelijk basisinkomen, zie ook www.linconditionnel.info

Vertaald uit het Frans door Florie Barnhoorn, zie https://floriebarnhoorn.wordpress.com/

NOTEN

  • [1] Simone de Beauvoir, De tweede sekse, Folio, 1949, p. 589.
  • [2] Februari 1944 in Frankrijk, 1948 in België (1920 gemeenteraadsverkiezingen), in 1971 in Zwitserland.
  • [3] Simone de Beauvoir, op. cit., p. 587.
  • [4] Zie bijvoorbeeld l’Observatoire des inégalités (Waargenomen ongelijkheden): www.inegalites.fr.
  • [5] Deze passage is overgenomen uit mijn analyse “Revenu garanti et monde associatif” (Garantie-inkomen en de associatieve wereld), Barricade, 2013. Beschikbaar op http://www.barricade.be/publications/analyses-etudes/revenu-garanti-monde-associatif.
  • [6] La dotation inconditionnelle d’autonomie (DIA) of onvoorwaardelijke gift ter bevordering van de zelfstandigheid, zie bijvoorbeeld http://fr.wikipedia.org/wiki/Revenu_de_base en http://www.projet-decroissance.net/, is de versie van het basisinkomen waarbij het idee van ‘onttrokken waarde’ (ieder mens heeft recht op zijn of haar aandeel in de natuurlijke rijkdommen) een grote rol speelt. Zij wordt verdedigd door aanhangers van afnemende groei.
  • [7] Het salaris voor het leven, verdedigd door Bernard Friot verschilt van een basisinkomen in de zin dat het niet gecombineerd wordt met andere inkomsten, maar het huidige salarissysteem volledig vervangt, met salarissen variërend van 1500 € tot 6000 € (1500 € is dan “de veiligheidsvoet” en onvoorwaardelijk)
  • [8] Zie http://fr.wikipedia.org/wiki/Monnaie_fondante. ‘Zacht geld’ is geld dat na verloop van tijd in waarde daalt. Zie de bedragen op het plaatje op de webpagina van de hierboven genoemde wiki: de 100 mark die in januari 1919 is uitgegeven, is in december 1919 nog maar 90 mark waard.
  • [9] Ouardi Samira,«Le Revenu universel: outil de lutte féministe?» (Het universele inkomen: een wapen in de vrouwenstrijd?), in Mouvements, 2013 / 1 n° 73, p. 79-82.
  • [10] Bedenk dat individualisering van rechten altijd een belangrijke eis van feministische bewegingen is geweest.
  • [11] Volgens een pilot-onderzoek in de Verenigde Staten in de jaren 1970, steeg het aantal echtscheidingsverzoeken onder vrouwen licht, uit: “Van ieder (vrijwillig) naar zijn vermogen, aan ieder (onvoorwaardelijk) volgens zijn behoeften.” Interview met Philippe Van Parijs, in Mouvements, op. cit., p. 155-174.

Verder lezen:

  • De krant L’Inconditionnel, op papier uitgegeven december 2014. Ook te lezen op internet, zie www.linconditionnel.info.
  • Ouardi Samira, Le revenu universel: outil de lutte féministe? (Het universele inkomen: instrument in de vrouwenstrijd?) In Mouvements, 2013/1, No. 73, p. 79-82.
  • De film Un Revenu pour la vie van Michael Le Sauce, 2014.
  • www.revenudebase.be
  • www.reseau-salariat.info

UBI-Europe zet strategie uit voor de komende jaren

newleelogoubieOp 19 en 20 maart vond een inspirerende openbare conferentie plaats in Maribor, Slovenië onder het thema: ‘Onvoorwaardelijk Basisinkomen als Antwoord op Ongelijkheid in Europa’, die meer dan 80 deelnemers trok uit 17 landen. In de twee daarop volgende dagen kwam Unconditional Basic Income Europe bijeen om het eens te worden over een gemeenschappelijke strategie om de Europese beweging voor een basisinkomen uit te breiden en concrete resulaten te laten zien tegen 2020.

Unconditional Basic Income Europe, dat in 2013 is voortgekomen uit het European Citizens Initiative for Unconditional Basic Income, vierde vorig jaar haar oprichting met een grote conferentie in Brussel. Sindsdien zijn we druk in de weer geweest met de officiële registratie van UBI-Europe als een non-profit vereniging onder Belgische jurisdictie en met het versterken van onze achterban. Intussen is de beweging blijven groeien via het netwerk van landelijke organisaties, waarop de energie van meeste van onze activisten is gericht.

Het werd weer eens tijd om onze gemeenschappelijke visie voor Europa samen te bespreken en een strategie te bepalen voor het bereiken van onze doelen. Daarom werd de bijeenkomst georganiseerd die in maart 2014 in Maribor, Slovenië is gehouden.

Doelstelling voor 2020: Het OBi is ingevoerd in ten minste één Europees land en er wordt een EU-brede stap gezet in de richting van een emancipatoir OBi.

Zo’n stap zou kunnen bestaan uit de introductie van een gedeeltelijk basisinkomen, zoals geschetst in het voorstel voor een Eurodividend, dat is uitgewerkt door de vooraanstaande voorvechter van het OBi, Philippe van Parijs, of uit alternatieve voorstellen zoals een basisinkomen voor kinderen.

Welke voorstellen er ook gedaan mogen worden, in de bijeenkomst was men het erover eens dat stappen in die richting geen schade mogen toebrengen aan de huidige sociale beschermingsmaatregelen en die de omstandigheden van de meerderheid zouden verslechteren, met name van de armsten. In tegendeel: ze zouden de sociale beschermingssystemen moeten verbeteren om een bijdrage leveren aan het verminderen van sociale ongelijkheid in de landen en binnen de Europese Unie.

UBI-Europe heeft 4 strategische oriëntatiepunten vastgesteld voor 2015:

  • Maak van het basisinkomen een ‘trending topic’ in Europa;
  • Intensiveer onze lobby- activiteiten om steun te zoeken onder EU beleidsmakers – en faciliteer hun onderlinge samenwerking
  • Presenteer de haalbaarheid van en de argumenten voor een OBi als een aantrekkelijk alternatief voor Europa
  • Breid UBI-Europe uit tot een ‘grassroots movement’ van diverse samenstelling.

Verschillende projecten die een bijdrage aan deze doelen kunnen leveren zijn op de bijeenkomst in Maribor besproken. We zijn nu bezig met een meer gedetailleerd actieplan. Onze volgende stappen zullen worden onthuld naar gelang de uitvoering vordert.

UBI-Europe is tegen bezuinigingsmaatregelen en ondemocratische Verdragen

UBI-Europe is zich ervan bewust dat het crisis management van de EU met haar bezuinigingspolitiek een ernstig obstakel vormt voor het OBi. We vormen dus onderdeel van de strijd om dit obstakel te overwinnen. Daarom heeft UBI-Europe besloten om zich aan te sluiten bij de campagne tegen het TTIP-Verdrag. Stop-TTIP campaign.

“De TTIP overeenkomst is een gevaar voor de levensstandaard in de EU. De EU moet iets doen aan haar eigen problemen op het gebied van medemenselijkheid en sociaal en economisch bestuur alvorens meer handelsvrijheden toe te staan.  Door multinationale ondernemingen het recht te geven om besluiten van Europese regeringen nietig te verklaren, staat het ook de pogingen om Europa meer democratisch te maken in de weg”, zei Klaus Sambor, mede-oprichter van UBI-Europe en lid van ATTAC in Oostenrijk.

UBI-Europe ondersteunt pogingen om het European Citizens Initiative te verbeteren

Om de EU tot nieuwe radicale oplossingen zoals een basisinkomen te kunnen brengen, constateert UBI-Europe ook een behoefte aan meer democratische instituties binnen de EU.

Een van de belangrijkste pijlers voor een betere Europese Unie zou bestaan uit een aanzienlijke verbetering van het instrument van het Europees Burgerinitiatief ofwel European Citizens’ Initiative (ECI). “Onze eigen ervaring met de organisatie van een van de eerste ECI’s laat zien dat het ECI nog niet burger-vriendelijk is en dat het heeft te kampen met vele onnodige obstakels, vooral wat betreft de verstrekking van gegevens. Daarom ondersteunen wij van harte de ECI Campaign in hun poging om het ECI te hervormen. Hun voorstellen zijn volkomen redelijk en dringend gewenst om te kunnen voorkomen dat burgers het ECI de rug toekeren” zei Stanislas Jourdan, voormalig coördinator voor het ECI voor een Onvoorwaardelijk Basisinkomen, waarvoor 300,000 handtekeningen werden gezet in 2013.

Welkom aan ons nieuwe bestuur

Onze algemene vergadering was ook een goede gelegenheid om het nieuwe bestuur van UBI-Europe te kiezen. Onze felicitaties aan de nieuw gekozen leden:

  • Voorzitter: Barbara Jacobson (Verenigd Koningkrijk)
  • Vice Voorzitter: Lena Stark (Zweden)
  • Vice Voorzitter: Vahur Luhtsalu (Estonia)
  • Penningmeester: Quentin Fabri (België)
  • Secretaris: Marlies Kunnen (Nederland / VK)
  • Coördinator: Stanislas Jourdan (Frankrijk)

Volg in ons voetspoor!

Als jij je ook wilt inzetten voor het verwezenlijken van een OBi in Europa, meld je dan aan via deze link: signup as a supporter here en houd de aankondigingen in de gaten.  Donaties krijgen een warm onthaal, als middel om de lopende zaken in gang te houden en onze projekten in de toekomst te kunnen organiseren en uitvoeren! Als alle 40.000 supporters vijf Euro zouden doneren ( donate 5 euros ), zou dat ons in staat stellen om alle activiteiten van UBI-Europe voor het komende jaar veilig te stellen en meer dan dat.

Unconditional Basic Income Europe

 

Voorstander Basisinkomen benoemd tot minister voor Armoedebestrijding in Namibië

Zephania-Kameeta-300x200

Voormalig bisschop en prominent verdediger van het basisinkomen Zaphania Kameeta, is zojuist benoemd tot minister van het nieuwe Ministerie voor armoedebestrijding.

Een nieuwe hoop , dat het basisinkomen eventueel zal worden ingevoerd door de regering, gloort in Namibie nu de nieuw gekozen President Hage Geingob zich wijdt aan de bestrijding van armoede en voormalig bisschop van de Lutherse Kerk van Namibië, Zephania Kameeta, reeds lang een voorstander voor het basisinkomen, heeft aangewezen als minister van een nieuw ministerie dat zich alleen zal wijden aan armoedebestrijding.

De nieuwe president Hage Geingob won de presidentiële verkiezingen met 87 % van de stemmen op 28 november 2014 Hij behoort tot de regerende centrum-linke SWAPO partij, welke eveneens de parlementaire verkiezingen won met een comfortabele meerderheid van 80 %.

Zephania Kameeta is bekend als één van de pioniers voor de Basic Income Grant (BIG) coalitie welke een wereldwijd bekend geworden experiment met het basisinkomen invoerde in 2007 in het plattelandsdorp Otjivero.
Hij beïnvloedde zelfs de Duitse Protestantse Kerk tot hun ondersteuningsbeweging
voor het basisinkomen, zoals Ronald Blaschke van Duitslands BIEN ons in een recente blog post aan herinnerde.
Kameeta heeft er herhaaldelijk bij de regering op aangedrongen met het idee naar voren te treden.

Hage Geingob is ook één van de weinige leiders in Namibië die geïnteresseerd is in het basisinkomen. Hij steunde openlijk dit idee toen hij minister van Handel en Industrie was en hij bij één van de eersten hoorde om aan het BIG pilot project fonds in 2007 bij te dragen.

“Armoede is een vloek, en daarom zou ik graag zien dat de regering het voorstel van de Council of Churches Namibia oppakt en het basisinkomen aan alle Namibiërs verstrekt die geen inkomenstenbron hebben”, zei Geingob in de Nationale vergadering in 2007.

Hoewel er nog geen aankondiging is geweest over het basisinkomen door de nieuwe regering, hoopt de politiek dat BIG een stap nader komt tot verwezenlijking in Namibië.

Het idee wordt sterk ondersteund, volgens een recent opinieonderzoek wordt het basisinkomen door meer dan 78 % van de Namibische bevolking.

Uhuru Dempers, activist die campagne voert voor BIG,  vertelde National Media New Era dat een ministerie voor armoedebestrijding een positieve ontwikkeling is. “Wij hopen dat met de komst van Kameeta aan boord, er een debat over BIG als één van de modellen om armoede aan te pakken gevoerd zal worden”, aldus Dempers.

Auteur: Stanislas Jourdan – ubie.org
Vertaling: Ina van Dijk


Bron: http://www.basicincome.org/news/2015/03/namibia-zephania-kameeta-bishop-minister/

Credit foto: CC De Lutherse Wereld Federatie

Verder lezen