Economie zonder geld (diverse ingezonden brieven, Optiek/fd, 25 januari)

Uit de brief van M.J.J.M Schenkels te Dongen:

En volgens recent onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau groeit ook de armoede. Afhankelijk van de definitie zijn er al meer dan 1 miljoen mensen hier arm. De overheid doet niks aan dit soort problemen, behalve dan symptoombestrijding en symboolpolitiek.

Behalve geldeconomie bestaat er nog een ander soort economie, namelijk economie zonder geld. Dit heeft verschillende benamingen en de naam die ik gebruik is Zelfvoorzienings Ruil en Voorraadeconomie, kortweg ZRV-economie. Op de universiteiten waar men economie kan studeren gaat het uitsluitend over de geldeconomie. Als je iets wil leren over ZRV-economie moet je eerst een zoektocht verrichten en dan kom je tot de conclusie dat het onderwerp eigenlijk wordt doodgezwegen. En dat terwijl het een oplossing kan betekenen voor talloze problemen die nu niet op te lossen zijn. Bijvoorbeeld werkloosheid en armoede. Want in een ZRV-economie bestaan er geen loondienstbanen, maar alleen banen met betalingen in natura.

Commentaar:
Door JW Jongejans, Politiek filosoof

De zinloze voornemens om de aow-leeftijd op te voeren naar 67 jaar, terwijl de werkgeverswereld daarop helemaal niet te wachten staat, is tekenend door de politieke machteloosheid met betrekking tot de lastige leeftijdsopbouw van ons land. Er bestaan betere oplossingen zoals de optie van een basisinkomen, een degelijk voorstel van enkele decennia geleden. Bij een basisinkomen is bijvoorbeeld de hele sociale ambtelijke sector, zoals gemeentelijke sociale diensten en de dito afdeling op het ministerie van Sociale Zaken overbodig geworden. Het zou zinnig zijn als een officieel onderzoek zou worden gedaan naar de ZRV-economie en het daadwerkelijk introduceren van het basisinkomen. Pas als deze alternatieven gepubliceerd worden en publiek besproken worden, komt er meer evenwicht in het sociaal-economisch debat.

Bron: http://liberalisme1.web-log.nl/blog/2011/01/visieloosheid-ten-aanzien-van-het-armoedeprobleem.html

Naar aanleiding van het deel van het stukje hierboven dat ik had ingestuurd naar Optiek en het commentaar dat er neer onderzoek gedaan zou moeten worden naar ZRV-economie, het volgende.

Voor WOII, en ook nog vlak daarna, hadden wij een 2-zijdige economie: de ONDERBOUW van landbouwers en andere boeren, en de omstandigheid dat zowat de helft van de bevolking op het platteland woonde en daar werkte, en grotendeels door zelfvoorziening het eigen levensonderhoud produceerde; en de BOVENBOUW van de geld-economie, met veel minder mensen in loondienst dan tegenwoordig, en veel middenstanders, free-lancers en zzp-ers, al was dat woord nog niet uitgevonden.
Mensen die werkloos werden konden vanuit de stad bijna altijd terug naar het platteland omdat bijna iedereen toen nog boerenfamilie had.
NU, 60 jaar later, is het aantal boeren geslonken tot minder dan 5%, en door de afbraak van de loondienst-economie zijn er miljoenen werkloos geworden, die niet terug kunnen naar de zelfvoorzienende onderbouw, omdat die praktisch is verdwenen. Vandaar o.a. de opkomst van voedselbanken, die waren 60 jaar geleden totaal overbodig.
Nu kan de vrijwel EENZIJDIGE economie de problemen van massawerkloosheid en armoede aan de onderkant niet meer oplossen, maar door weer gedeeltelijk terug te gaan naar de ZRV-economie kan het wel.
Alleen kan dat niet meer op dezelfde manier, want de ZRV-economie is onbeschermd geen partij voor de agressieve geld-economie.
Het kan alleen op de manier, en dan aangepast, waarop dat al 1500 jaar gebeurt, via de blauwdruk van de Abdijen.
Een Abdij is een organisatie met een religieuze BOVENBOUW, maar daaronder is een economische ONDERBOUW, geheel bestaande uit ZELFVOORZIENING.
Het gaat dus om die zelfvoorzienende onderbouw, want daarin is er voor ieder WERK en een BASISINKOMEN in NATURA.

De religieuze bovenbouw is uit de tijd, en daardoor moeten veel abdijen worden opgeheven, maar de zelfvoorzienende onderbouw blijft niet alleen dezelfde mogelijkheden houden als vroeger, maar door de vooruitgang van de techniek zijn de mogelijkheden nog groter als vroeger.

Door de monniken te vervangen door al of niet werkloze burgers, al of niet met kinderen, en de reeks werkplaatsen uit te breiden, alsook het aantal diensten, kan een dergelijk model veel mensen helpen aan een vaste baan plus vast inkomen in natura.
Want, een abdij werkt niet met geld, want in de abdij zelf is geen geld in omloop. Alles geschiedt zonder te betalen. Ieder heeft een werk-taak, en daarvoor in ruil gratis wonen, eten, energie, kleding, tal van diensten etc etc.
Alle grond, gebouwen en verdere productiemiddelen zijn nl gemeenschappelijk eigendom, zonder schulden uiteraard.
De basis van een abdij is altijd een grote abdij-hoeve, vaak vroeger meerdere hoeven. Uit de opbrengst van landbouw en veeteelt etc etc worden in de eigen werkplaatsen de producten gemaakt voor de zelfvoorziening, en voor verkoop lokaal in de Abdijwinkel. Dit gebeurt nog steeds in bv de Abdij van Postel, onder Tilburg, net over de Belgische grens.
Deze heeft een eigen website en is ook te bezoeken. De Abdij is al zeer oud, meer dan 850 jaar, want ze is gesticht rond 1150.
Het zelfvoorzieningssysteem van de Abdij is effectief afgeschermd tegen de agressieve geld-economie, die er dan ook geen vat op heeft.
In België zijn nog meer zelfvoorzienende abdijen, alsook in Duitsland, Zwitserland etc. Ook in de Derde Wereld zijn er veel.

Dit model is dus zeer geschikt voor een groep die zelf een een eigen economische organisatie wil opzetten met door intelligente veelzijdige zelfvoorziening voor zeer velen een vaste, volledige en duurzame baan met een basisinkomen en hoger in natura. Geheel los van enige overheid.
Maar om het op te starten is eenmaal veel geld nodig, want een grote boerderij kost veel geld. Want land en gebouwen zijn in dit land helaas duur.
Maar ook daar zijn oplossingen voor.
Meer info op aanvraag via e-mail mjjmsc@hetnet.nl

M.Schenkels.