Reactie op Bregmans “Moet je een bedelaar geld geven?”

bedelaar

14 juli 2014 publiceerde Rutger Bregman weer eens artikel in “De Correspondent”, dat uit mijn hart gegrepen is. Titel: “Moet je een bedelaar geld geven?”

De strekking ervan is, dat van Mexico tot Zuid-Afrika en van India tot Brazilië uit onderzoek keer op keer blijkt dat gratis geld helpt. “Het is zelfs een van de best onderzochte vormen van armoedebestrijding. Tal van studies van over de hele wereld laten zien dat het zowel op de lange als op de korte termijn, zowel op grote als op kleine schaal, een zeer succesvol en efficiënt instrument is. Natuurlijk, mensen met geld maken zich nogal eens druk of mensen zonder geld wel met geld kunnen omgaan”. Maar is dit ‘verspilling’ – “een dakloze die een pakje Marlboro koopt, of de welgestelde die de helft van zijn eten weggooit en de meeste kleren in zijn inloopkast nooit draagt? Hoe het ook zij: de meeste armen weten dondersgoed hoe ze hun geld moeten besteden.

Verder lezen

Een experiment met een basisinkomen (1795)

In 1795 ging de parochie van Speen, in Berkshire, Engeland, over op een radicaal nieuw systeem van armenzorg [1]. Vanwege de rampzalige Franse oorlogen en een reeks van slechte oogsten namen de graanprijzen sterk toe. De stijgende graanprijzen stuwden de armoede op en wakkerden onrust aan want brood was het hoofdvoedsel van de armen. Beducht voor de mogelijkheid van rellen besloot de parochie inkomenssteun te bieden opdat werkende armen in hun levensonderhoud zouden kunnen voorzien. De uitgekeerde bedragen werden gekoppeld aan de prijs van brood. Ieder gezinslid kwam in aanmerking voor de tegemoetkoming, dus hoe groter het gezin, hoe meer het ontving. In feite was het een stelsel van arbeidsgebonden uitkeringen. Verder lezen

Het Grote Bedrog of de evolutietheorie van arbeid

chirstina-lambrecht

Bertrand Russell: het ultieme doel van onze civilisatie moet het streven zijn om vrije tijd zo intelligent mogelijk in te vullen.

Tchouang-Tseu, Chinees denker en filosoof , IVde eeuw voor J-Ch: de mens kent het  nut om nuttig zijn, maar niemand kent het nut van onnuttig zijn.

Mooie openingsfilosofie voor een stuk over arbeid, vind u ook?

‘Echt werk is verworden tot het juk van de onderklasse, in plaats van het privilege van de elite’, schrijft columnist Rutger Bregman. ‘Als er bezuinigd moet worden vliegen de verplegers, onderwijzers en schoonmakers er als eerste uit. Het legioen van papierduwers ontspringt de dans wel’

En, gaat hij verder in datzelfde artikel: “Vijftig jaar geleden waren we het er nog over eens: technologie zou ons naar een arbeidsloze samenleving brengen. Niemand kon voorzien hoeveel onnodige troep en overbodige banen we zouden creëren. Want één ding hebben wij kapitalisten met de oude communisten gemeen: een pathologische obsessie met werk. Bijstandstrekkers moeten koste wat kost blaadjes blazen, zoals een kassa in een Sovjetwinkel door drie man tegelijk werd bediend.”

Het komt allemaal voort uit een groot misverstand – waarvan ik hoop dat we het ergens deze eeuw kunnen lozen. Het misverstand luidt: Je moet werken voor je geld.[1] Verder lezen

Bram van Ojik over het Basisinkomen in 2014

ojik2Onlangs schreef u het essay ‘Kiezen om te delen’. Daarin haalde u het jaren tachtig-idee van een basisinkomen voor iedereen weer van stal.
‘Ja, veel mensen beginnen over een basisinkomen tijdens debatten en bijeenkomsten in het land. Ik was daar zelf ook verbaasd over.’

Dat is toch vreselijk achterhaald? We vinden tegenwoordig toch dat tegenover rechten ook plichten moeten staan?
‘Bij volledige werkgelegenheid mag je van iedereen vragen een steentje bij te dragen. Maar het is de vraag of die ooit weer terugkomt. Waarom overweeg je dan niet een basisinkomen te geven aan een kleine groep die liever yogalessen volgt. Die doen geen mens kwaad.’ Verder lezen

Welke impact heeft een Basisinkomen op werk en uw eigen leven?

Het-Nieuwe-Werken“Werken” heeft vele betekenissen volgens de context waarin het staat. In het algemeen kan men stellen dat elke menselijke activiteit (‘slapen’ laten we hierbuiten, want tijdens de slaap herstellen de neuronen zich) werken betekent.

Dit werk kan gebeuren uit vrije wil of ook onder druk, kan productief zijn of ook creatief, kan betaald of niet betaald zijn, soms ook lastig, zwaar of ongezond…

In de omgangstaal wordt “werken” beperkt tot economisch werken, en dan betekent dit , in de kantlijn van de crisis, “arbeid” – waarin tijd en mogelijkheden van een persoon in functie staan van een organisatie (privé of publiek)- met als doel geld te verdienen. Verder lezen

Basisinkomen en kapitaaltaks: een droomhuwelijk

piketyboekNa de blockbuster “Capital in the Twenty-First Century” van Thomas Piketty is vermogensongelijkheid misschien wel actueler dan ooit. En ook in Nederland blijft het maar groeien. Volgens dit factsheet van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR)[1], bezit “De rijkste 10 procent van de bevolking meer dan de helft (61 procent) van het totale vermogen in Nederland. De top 2 procent binnen deze groep heeft zelfs een derde van dat vermogen in handen, terwijl de onderste 60 procent van de Nederlandse bevolking bij elkaar opgeteld 1 procent (afgerond) van het totale vermogen bezit.” Deze ongelijkheid vormt een bedreiging voor meritocratisch Nederland, omdat naarmate het belang van kapitaal ten opzichte van arbeid groeit, afkomst steeds belangrijker wordt ten opzichte van prestatie. Verder lezen

Een Fundamentele prikkel tot Misleiding

prikkelOp 8 mei jongstleden stond er op het “expertpanel over kwestie van de week” van de webplek “intermediair” een artikel, waarin zogenaamde experts hun mening geven over de “Stelling: Geef iedereen gratis geld!” (internetreferentie (15-05-14): [1]). Onder de titel werd de vraag gesteld:

‘Je moet werken voor je geld’ is de heersende norm, maar hoe lang kunnen we volhouden dat een inkomen alleen rechtvaardig is als het uit arbeid voortkomt? Is het tijd voor een basisinkomen?

Fabian Dekker, arbeidssocioloog verbonden aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam, antwoordt op de vraag of het tijd voor een basisinkomen is: NEE!

Zijn mening is de volgende:

“Je neemt wel de fundamentele prikkel weg om te werken”

Verder lezen

Vooruitgang en de legitimiteit van politiek en media

christinalambrechtWe leven in een tijd van ongeziene technologische vooruitgang. Een vooruitgang die gedreven wordt door Moore’s Law, die in het kort inhoudt dat computer/rekenkracht elke 18-24 maand verdubbeld. De implicatie van een wetmatigheid als deze is dus een exponentiële groei zowel in computerkracht als in alle technologieën waarbij gebruik gemaakt of kan gemaakt worden van computerkracht. Het is een kwestie van weinig tijd voordat deze exponentiële groei zich zal forceren op quasi alle gebieden van de menselijke maatschappij. In slechts een 10 jaar van nu zal deze exponentiële groei er toe leiden dat een processor van slechts $1000 evenveel rekenkracht zal hebben als on menselijk brein. Slechts anderhalf tot twee jaar daarna zal diezelfde processor van $1000 de rekenkracht bezitten van twee menselijke breinen. Slechts 15 jaar later zal de rekenkracht maar liefst 10 keer verdubbeld zijn, wat in andere woorden betekent dat die processor van $1000 een rekenkracht zal bezitten die het duizendvoud is van ons menselijk brein. Verder lezen