werkeloos

Waarom een basisinkomen een beter idee is

pauldeblot“Gaat het nog om mensen?” vraagt professor Paul de Blot zich in een mooi stukje op de website van want-to-know af .[1] Hij signaleert dat het lijkt alsof het in het beleid nauwelijks nog om mensen gaat. Hij ziet hoe mensen in het bureaucratische systeem behandeld worden alsof het machineonderdelen zijn met nummers die op elkaar moeten passen. De grote boosdoener is volgens hem de bijna niet uit te bannen bureaucratische reglementering, die flexibele aanpassingen onmogelijk maakt en dure controleapparaten in stand houdt.

Paul de Blot doelt in zijn stukje voornamelijk op het leef- en werkklimaat in bedrijven, maar zijn waarschuwende woorden zijn ook van toepassing op andere terreinen van het leven, bijvoorbeeld op dat van mensen die moeten leven van een bijstands- of werkloosheidsuitkering of op de levens van mensen die juist uit het administratieve systeem zijn geschrapt: de papierlozen, de afgewezen en uitgeprocedeerde asielzoekers.

Dit stukje gaat over mensen die kampen met bestaansonzekerheid en gebukt gaan onder het populistische beleid van ‘U hebt rechten maar (vooral) ook plichten’ en voor wie een onvoorwaardelijk basisinkomen een uitkomst zou zijn. Verder lezen

Regel 1: minder regels

ombudsmanZe staan me nog op het netvlies: de verkiezingsslogans van de VVD. IJzersterk, omdat ze zo goed blijven hangen en vooral omdat je er bijna niet tegen kan zijn.Voortaan voor iedereen die straf verdient: straf en nog mooier: Regel 1: minder regels, wie kan daar nou tegen zijn? Natuurlijk is het de invulling van deze kreten die ter discussie gesteld worden en inmiddels de uitvoering ervan… Ik wil hier geen artikel schrijven over de dol-dwaze plannen van Fred Teeven, die worden al genoeg verfoeid. Maar ik wil wel een blik werpen op de kern van het liberalisme, verwoord in de slogan: Regel 1: minder regels.

Vertrouwen en eigen verantwoordelijkheid in plaats van wantrouwen en geldverspilling

Regel 1 is helaas jammerlijk ver weg te zoeken… Verder lezen

de mythe van werk: een werker is iemand, een werkloze niemand

Mythe-bustedVolgens een aanzienlijk deel van de samenleving zijn uitkeringsgerechtigden klaplopers en nietsnutten. Om het trendy te zeggen: losers. Zij hebben geen zin om te werken en doen het liefst de hele dag niets. Zij hoeven alleen hun hand op te houden terwijl de werkenden moeten zwoegen voor hun zuur verdiende geld. Over het algemeen zijn uitkeringstrekkers dom, want een slim iemand verliest zijn baan niet. En ze mogen eigenlijk niet voor zichzelf opkomen, ze krijgen al een uitkering dan moeten ze verder hun mond houden. Laat staan dat zij een bond oprichten waarmee zij hun belangen behartigen. Verder lezen

EU-Commissie dringt aan op sociaal investeringspakket voor groei en cohesie

eu-commissie-logo_nlDe Commissie wil dat de EU-landen meer nadruk leggen op sociale investeringen. Sociale investeringen verhogen de capaciteiten van mensen en versterken hun rol in de samenleving en op de arbeidsmarkt. Dat is niet alleen goed voor de portemonnee van de mensen zelf, maar ook voor de economie van de EU. Die komt daardoor sterker, samenhangender en concurrerender uit de crisis. Verder lezen

Loon zonder werk – op wat voor voorwaarden zullen we werkloos zijn?

red pepperBoekbespreking  “Revolution by Point Zero” van Silvia Federici en “Het probleem met werk” van Kathi Weeks, door Nicholas Beuret

Het is niet langer een kwestie van de afwezigheid van werk. De vraag is: op wat voor voorwaarden zullen we werkloos zijn? De financiële crisis heeft miljoenen zonder werk gemaakt en vernietigd de toekomstige mogelijkheid van fatsoenlijk werk voor miljoenen. Veel, zo niet de meeste, van de werklozen en werkzoekenden zijn vrouw. Met de TUC[1] oproep voor ‘Een toekomst die werkt’ als recente opdracht, is de publicatie van twee boeken die aandacht besteden aan de erfenis van de feministische en anti-werk tradities, zoals “Wages for Housework’ [2] welkom.  Verder lezen