Socialisme is een maatschappijvorm gebaseerd op gelijkheid, sociale rechtvaardigheid en solidariteit. Een Onvoorwaardelijk Basisinkomen is een manier om deze drie-eenheid op een minimaal niveau te bewerkstelligen. Afgezien van de manier waarom de maatschappij verder ingericht wordt. Verder lezen
Geschiedenis
Basisinkomen: Minimale overheidsinmenging als wezenskenmerk (puur liberaal)
Een wezenskenmerk van het huidige liberalisme is: het beperken van de inmenging van de overheid.
De Invoering van een Onvoorwaardelijk Basisinkomen is invoering van de de kleinst mogelijke overheidsinmenging voor de Moderne Liberaal. Verder lezen
Basisinkomen: Wat jij een ander gunt, gun je jezelf ook!
Een Onvoorwaardeijk Basisinkomen is voor iedereen. De volgens bepaalde geloven zou iedereen eigenlijk al een basisinkomen kunnen hebben. Hieronder een opsomming van teksten uit diverse richtingen die een steun in de rug zouden kunnen zijn voor mensen die nog even over de drempel van een Onvoorwaardelijk Basisinkomen zouden moeten stappen: Verder lezen
Basisinkomen is kwestie van helder evenwicht tussen geven en nemen (1995)
Als, mits en maar zijn de voegwoorden waarmee het debat over het basisinkomen is doorspekt. Met basisinkomen wordt ‘een onvoorwaardelijke, niet aan een arbeidsprestatie gebonden, inkomensgarantie voor iedere burger’ bedoeld, althans volgens de definitie van Dick Pels en Robert van der Veen in de door hen geredigeerde bundel opstellen Het Basisinkomen.Hoe staat het met het basisinkomen? (2007)
Het was GroenLinks (met name het PPR-smaldeel) dat eind jaren ’90 het idee van een basisinkomen vertaalde in een politiek voorstel: het voet-inkomen. Dit betrof echter zo’n gering geldbedrag dat al gauw gezegd werd: op één voet kun je niet lopen. Daarna zweeg de Nederlandse politiek over het basisinkomen
Leden D66 voelen voor basisinkomen voor allen (1995)
Binnen D66 bestond in 1995 veel enthousiasme voor het idee van een basisinkomen voor iedereen. Dat bleek op het toen gehouden partijcongres in Arnhem, waar de democraten hun hoofdbestuur opdracht gaven een discussiestuk te maken, op basis waarvan het congres volgend jaar een definitieve uitspraak kan doen.
Arbeid, vrijheid, basisinkomen (1997)
Na een heldere en faire uiteenzetting maakt Toon Vandevelde in Tijdschrift voor Filosofie, Leuven, 59 (4), 1997, pp. 698-701 (origineel artikel niet kunnen vinden red.) een reeks kritische bemerkingen op centrale aspecten van het boek Real Freedom for All. In deze korte reactie zal ik niet pogen aan elke van deze bemerkingen de aandacht te schenken die ze zou verdienen.(1) Ik zal me op één enkel punt concentreren, maar wel één dat van centraal belang is voor het thema van de studiedag waarvoor zijn stuk geschreven werd. Is er geen onoplosbare spanning tussen mijn stelling dat de invoering van een onvoorwaardelijk basic income goed zou zijn voor vrijheid en mijn stelling dat die goed zou zijn voor arbeid? Is er geen fatale contradictie tussen mijn esoterische filosofische rechtvaardiging van het hoogst mogelijk basisinkomen op basis van een libertaire rechtvaardigheidsopvatting en mijn "exoterisch" politiek pleidooi voor een laag basisinkomen als centraal element van een tewerkstellingsbeleid?
Het denkbeeld van een basisinkomen is voor het eerst in 1793 geopperd (1995)
Het denkbeeld van een basisinkomen is, voor zover mij bekend, voor het eerst in 1793 geopperd en wel door Condorcet, de sympathiekste denker van de Verlichting. Het idee werd in 1796 uitgewerkt door zijn Engelse vriend Thomas Paine, een man die zowel bij de Amerikaanse onafhankelijkheid (1776) als bij de Franse revolutie (1789) betrokken is geweest.
Dat is lang geleden. Rond de eerste wereldoorlog heeft de filosoof Bertrand Russell het idee nieuw leven in proberen te blazen, maar de man die het op de agenda van de moderne, westerse wereld heeft gezet, is Robert Theobald, in het boekje “Free men and free markets” (1963, 1965). Aan J.P. Kuiper komt de eer toe, datzelfde voor Nederland te hebben gedaan (1976).
Van die agenda is het basisinkomen vervolgens nooit meer verdwenen. Hoeveel tegenstand er ook is, telkens komt het idee weer naar voren. Het basisinkomen is wel eens vergeleken met een ondergrondse veenbrand, die dan hier, dan daar uitbreekt. Interessant is vooral, dat het basisinkomen zich heeft ontwikkeld van een utopisch idee tot een serieuze beleidsoptie. In Nederland hebben al twee ministers (Wijers en Zalm) zich er openlijk voor uitgesproken. Verder lezen
Toen de roep om basisinkomen verstomde, stond het denken niet stil (2006)
Reïnventing basic income
In 1998 vond ik het basisinkomen uit – om vervolgens te ontdekken dat die uitvinding al vele malen eerder gedaan was, veel beter beargumenteerd, op verschillende plaatsen en in verschillende periodes, door verschillende mannen en door Saar Boerlage.
Waarom moet het basisinkomen toch telkens opnieuw worden uitgevonden?
Misschien omdat de politiek er telkens in slaagt om het idee basisinkomen van de agenda af te voeren zonder er een beter alternatief voor in de plaats te stellen. Verder lezen