Op zaterdag 1 november 2014, heeft in het congrescentrum Brabanthallen, ‘s-Hertogenbosch Congres 100. van D66 plaatsgevonden.
Tijdens dit congres is een motie aangenomen om onderzoek te laten plaatsvinden over het basisinkomen. Het betreft onderstaande motie:
Onderzoek naar de effecten van een basisinkomen Verder lezen
In het laatste verschenen nummer van SPANNING, een uitgave van het wetenschappelijk bureau van de SP (jaargang 16, nummer 8, september 2014) staat een vrij groot interview met Paul Ulenbelt onder de titel “Een basisinkomen voor iedereen: sympathiek idee of verwerpelijk voorstel?” Het is de moeite waard om te lezen. Alleen al om de huidige visie van de SP op het sociale klimaat. De laatste zin is:”Werkende mensen hebben recht op een groter deel van ‘de taart’, maar daar is klassenstrijd voor nodig. Als iedereen een basisinkomen krijgt, dan kun je dat wel vergeten.”
Het is jammer dat de heer Ulenbelt vervalt in extremen. Zo benadrukt hij dat het basisinkomen vooral een liberaal idee zou zijn – wat overigens door de geschiedenis van dit idee (zie ook hier) wordt tegengesproken -. Dan stelt hij een hoogte[1] van het basisinkomen voor van 1800 euro (geen idee hoe hij op dat bedrag komt), daarna suggereert hij echter dat het basisinkomen niet meer dan een paar honderd euro per maand zou bedragen en weer verderop stelt hij dat volgens de “meest riante” berekening een basisinkomen hoogstens 700 euro zou kunnen bedragen, waarmee je het armoedeprobleem niet kan oplossen.[2]
Zijn argumenten tegen een basisinkomen zijn:
Als socialist gaat Paul Ulenbelt uit van het principe dat je een samenleving met zijn allen opbouwt en daarom is hij voor het in stand houden van het prachtige systeem van de sociale zekerheid dat door de vakbeweging is bevochten. ”Iedereen heeft recht op een menswaardig bestaan en daarom moet de overheid garant staan voor goede sociale voorzieningen. Daartegenover staat dat iedereen ook de plicht heeft om naar vermogen bij te dragen aan de samenleving. Het idee van bijdragen aan de samenleving mis ik in het idee van het basisinkomen. Tegen de achtergrond van de werkeloosheid lijkt het basisinkomen een sympathieke oplossing. Je hoeft er niets voor te doen. Je krijgt het zo in het schoot geworpen. Wie gaat er nog werken als het basisinkomen hoog genoeg is? Wie gaat dan al het werk doen dat gedaan moet worden om de samenleving draaiende te houden?”
Paul Ulenbelt, heb je toevallig de film “Basisinkomen – een cultuurimpuls” bekeken? Want deze laatste zinsnede lijkt er letterlijk uit overgenomen. En jouw antwoord op de vraag wie er nog gaat werken, is: “Ik niet. Ik zou mijn tuin niet meer uitkomen”. Geen probleem, Paul. Dat mag. De meesten mensen antwoorden echter: “Ik zou mijn droom gaan najagen en écht iets gaan betekenen voor de samenleving.” Jij zegt: “Je werk is niet alleen een bron van privé-inkomsten, het is ook jouw bijdrage aan de samenleving.” Zouden de meesten mensen dit op het ogenblik zo voelen? Dat zij hun bijdrage aan de samenleving leveren door hun werk? Je zegt ook: “Alsof sommige linkse voorstanders van het basisinkomen het recht op luiheid bepleiten. Het recht op niet meedoen.” Met wie heb jij over het basisinkomen gesproken? Waarschijnlijk niet met voorstanders van een Onvoorwaardelijk Basisinkomen dat bestemd is voor iedereen, individueel, zonder verplichte tegenprestaties, zonder partnertoets, zonder vermogenstoets en dat hoog genoeg is om sober van te kunnen leven en als volwaardig burger aan de samenleving deel te kunnen nemen.
De meeste tegenargumenten die jij aanvoert berusten op speculatie.
De resultaten van alle experimenten (zoals dit project in India) die wij tot nog toe kennen – feiten dus – wijzen op het tegengestelde: meer solidariteit, betere hygiëne, meer mensen volgen onderwijs, de volksgezondheid en het ondernemerschap nemen toe. En zeg nu zelf: waar vind je meer solidariteit dan tussen mensen die zonder voorwaarden iets aan elkaar geven?
Jouw standpunt is: “Je moet daarentegen het minimumloon verhogen, de bijstandsuitkering, het werk beter verdelen. Meer werkgelegenheid creëren”. Is dat laatste niet al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw de leus? Zijn we daar ooit in geslaagd? Is dit niet gewoon fictie? Wat gebeurt er in de praktijk met de minimumlonen en de uitkeringen?
Hoe demotiverend zijn momenteel de voorwaarden om een uitkering te mogen ontvangen! Je wordt daardoor niet gestimuleerd om activiteiten te ontplooien, nee, je wordt er juist door begrensd. Hoeveel mensen zouden zich niet vrijer voelen met een onvoorwaardelijk basisinkomen, om zich op hun eigen manier in te kunnen zetten voor de samenleving? Zoveel mensen die zich nu met veel moeite inzetten, en zoveel mensen die er niet (in geld) voor gewaardeerd worden! Denk aan al het vrijwilligerswerk dat mensen doen, inclusief mantelzorg, het huishouden en het opvoeden van kinderen!
Hoeveel mensen zijn er die het hoofd net (niet) boven water kunnen houden? Hoeveel gaan het er worden dankzij onze nog steeds neo-liberale politiek? Hoeveel mensen zonder inkomen worden er met de uitkeringen niet bereikt?
”Iedereen heeft recht op een menswaardig bestaan en daarom moet de overheid garant staan voor goede sociale voorzieningen”, zeg jij. Wij zeggen: “Sterker nog: Iedereen heeft het geboorterecht op zijn deel van wat de aarde ons schenkt en van wat er door onze voorouders aan welvaart is voortgebracht.” Laten we dat onderbrengen in een basisinkomen of burgerloon hoe je het ook wilt noemen, als we het maar onvoorwaardelijk aan elkaar geven, zodat iedereen een financieel fundament heeft waar hij of zij steeds weer verder op voort kan bouwen.
“Het geld is er” – zeg je samen met ons – “althans als we wat slimmer belasten”. “ Vermogensbelasting!” Daarover zijn we het eens. De mensen die het nodig hebben door de speciale omstandigheden waarin zij verkeren geven we extra, zodat ze niet dieper in de armoede wegzinken. En daarnaast willen we een geheel nieuw belastingstelsel. Belast de belasting van de aarde, want daar zijn we samen verantwoordelijk voor. Belast het verbruik, de vervuiling, de CO2-uitstoot. Het moet anders, en het kan anders. Als we maar willen.
Met hartelijke groet,
Ad Planken
Basisinkom
[1] http://basisinkomen.eu/, 60 % van het zogenaamde nationale mediaan netto-equivalent inkomen
[2] http://tegenlicht.vpro.nl/nieuws/2014/september/rekenmodellen.html
We leven in een tijd van ongeziene technologische vooruitgang. Een vooruitgang die gedreven wordt door Moore’s Law, die in het kort inhoudt dat computer/rekenkracht elke 18-24 maand verdubbeld. De implicatie van een wetmatigheid als deze is dus een exponentiële groei zowel in computerkracht als in alle technologieën waarbij gebruik gemaakt of kan gemaakt worden van computerkracht. Het is een kwestie van weinig tijd voordat deze exponentiële groei zich zal forceren op quasi alle gebieden van de menselijke maatschappij. In slechts een 10 jaar van nu zal deze exponentiële groei er toe leiden dat een processor van slechts $1000 evenveel rekenkracht zal hebben als on menselijk brein. Slechts anderhalf tot twee jaar daarna zal diezelfde processor van $1000 de rekenkracht bezitten van twee menselijke breinen. Slechts 15 jaar later zal de rekenkracht maar liefst 10 keer verdubbeld zijn, wat in andere woorden betekent dat die processor van $1000 een rekenkracht zal bezitten die het duizendvoud is van ons menselijk brein. Verder lezen
De Partij voor de Dieren staat open voor alle alternatieven voor het huidige (fiscale) systeem. Dat kan zijn in de vorm van een basisinkomen, het afschaffen van belasting op inkomen of het invoeren van een belasting op grondstoffen. Verder lezen
De strijd voor een Onvoorwaardelijk Basisinkomen (OBi) is eigenlijk een strijd tegen de vooringenomenheid. De heersende mening staat als een huis en er is heel wat overtuigingskracht voor nodig om die mening aan het wankelen te brengen. Gebruik makend van e-mail als communicatiemiddel probeer ik keer op keer de politiek te interesseren voor het idee dat naar mijn mening de juiste weg is naar een betere samenleving. Verder lezen
Wie ben je en vanuit welke Politieke Partij en politieke functie deel je een visie over het basisinkomen?
Mijn naam is Mar de Jong (48) en vertel vanuit mijn functie als lijsttrekker voor de Vrouwen Partij mijn visie over het basisinkomen zoals wij dat voor ogen hebben om Nederland uit de drievoudige crisis te krijgen.
Hoe ben in aanraking gekomen met het concept basisinkomen ?
Ik ben in Frankrijk in de jaren negentig van de vorige eeuw voor het eerst in aanraking gekomen met het fenomeen basisinkomen, maar dat had een andere insteek als de vorm waar ik nu een voorstander voor ben: Basisinkomen 3.0 Verder lezen
Op veel bijeenkomsten, waar ik met mensen over de onderwerpen in dit essay sprak, kwam de suggestie op om het idee van de individuele inkomensverzekering op basisniveau uit te breiden naar een basisinkomen voor elke burger. Dat verraste me enorm. Verder lezen
Nederland kan een land zijn waarin het prettig wonen en leven is voor iedereen. Waarin honderdduizenden vrij van armoede en schulden hun gang kunnen gaan. Ons land kan door een gelijkmatige verdeling van de gigantische welvaart een luilekkerland zijn, niet alleen voor de zogenaamde ´happy few´ van rijken. Mensen hoeven niet gekleineerd te worden en te verrekken omdat ze geen werk hebben.
Er is geen werk voor iedereen, maar wel voldoende inkomen voor iedereen. Verder lezen