“Joop, waar ben je nou?” Vanmorgen vroeg was het weer zover. Ik ligt dan in bed te prakkezeren en loop dan spoorslags naar de huiscomputer om mijn gedachtenspinsels daar verder uit te werken. “Het is pas half zeven”, klonk de stem weer van mijn vrouw , die mijn vroege vogel gedrag niet zo ziet zitten. “Ja, ik moet even wat doen achter de p.c., ik kom zo”, hoorde ik me antwoorden.
Al meer dan vijf jaar ben ik bezig me druk te maken voor een onvoorwaardelijk basisinkomen voor Iedereen. Misschien is het beter te spreken van een Universeel Basisinkomen (UBI), want er zullen altijd wel voorwaarden aan moeten worden verbonden en bovendien is de afkorting dan gelijk aan de Engelse vertaling ervan. Dit idee, dat zo oud is als de weg naar Rome, heeft me sedert het begin van de economische recessie danig in z’n greep. Het heeft dan ook – voor degenen die bereid zijn erover na te denken – een eindeloze reeks van voordelen. Het huidige systeem is ondoelmatig, niet van deze tijd en wordt slechts in stand gehouden door krachten binnen onze samenleving die uit vermeend eigenbelang geen brood zien in een UBI. Verder lezen
